جی کپوت سوراپ ءِ کھیرانی
بیا بہ دئے اھوالاں دلیرانی
ھشت ساچان بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ یک انچیں روچے کہ داں بلوچ راج ھست اِنت آئی ءَ شمُشت نہ کنت. اے ھمے روچ اِنت دو مزن
زھرگیں بلوچاں گوں زوراکیں اُستان ءِ کُچکّیں لشکر ءِ دیم ءَ جنگ دات داں وت ءَ کوشارینت بلئے دُژمن ءِ دیم ءَ سر اِش جَھل نہ کُت. آ روچ ءَ من ءَ ھال رست کہ کہ ھالِد نامیں سرمچارے پنجگور ءَ جنَگ بوتگ. آ وھدی نزّیکی ءِ اَوزار چو تیز ھم نہ اَت کہ یکّیں دمان ءَ مردُم پکّا بہ بیت کہ کَے جنگ بوتگ چتو جنگ بوتگ.
من جنازہ ءَ ھم پشت کپت آں. دومی روچ ءَ بازار ءَ ھال شِنگ اَت. " شھید ڈاکٹر ھالِد ءُ دلجان شھید بوتگ اَنت. ڈاکٹر ھالِد پٹَکّیں مردے اَت. وھدے کہ تُپنگّ ئِے بڈّ ءَ کُت گُڑا تُپنگ ءِ نَل مُدام کشّان اَت. بلئے زان ئے سکّیں دلیرے اَت. وھدے کہ گوں ما گپّ ئِے کُتگ مردُم چَہ آئی ءِ گپّاں سک اسر مند بوتگ. بلئے چَہ آئی ءِ بْرات ءِ گرگ ءَ پد آ گیشتر جزباتی اَت. پرچی کہ گُلزمین ءِ راستیں آشکے اَت.
انچوش گُمان بوتگ اَت کہ ڈاکٹر ءِ ھانی گُلزمین اَت ڈاکٹر آئی ءِ شَئے مُرید ، مُدام سِکانی سر ءَ وپتگ اَت ءُ آشوبیانی گپّ ءَ اَت. وت ءُ دلجان مُدام گیشتر ھمراہ بوتگ اَنت. دلجان مند ءِ نندوک اَت. ڈاکٹر تُمپ ءِ. بلئے دراَسل ءَ ڈاکٹر ھم مند ئیگ اَت پرچی آئی ءِ گُڈّی جاہ ھم ھمود ءَ اَت کہ آئی ءَ وتی چم پچ کُتگ اَنت.
ھَو ڈاکٹر چوناھیگا مند ءَ سوراپ ئیگ اَت. سوراپ آئی ءِ ھنکین اَت ءُ پہ سوراپ ءِ سیر ءُ آبادی ءَ آئی ءَ وتی ھون ریتک اَنت گوں وتی دلدوستیں سنگت دلجان ءَ. دلجان ھم سکّیں مھروانے بوتگ. آئی ءَ مُدام لیکچر داتگ. آجوئی ءِ بابت ءَ ھر وھد ءَ نبشتہ کُتگ ئِے۔
ڈاکٹر روس ءَ ھم بوتگ. مرچیگیں آشوبی یے نہ اَت آ چہ بندات ءَ بلوچ آجوئی ءَ بندوک بوتگ. کسّہ چوش اِنت کہ آ وھدی کہ کمانڈر کمبر آپریشن ءَ دزگیر بوت گَلّ ءِ تہ ءَ مزنیں نزوری یے اتک کہ کمان ءِ جند دزگیر بوتگ اَت. آ وھدی شھید ڈاکٹر ءُ دلجان ءَ مند ءِ جھگیری کوپگاں بوتگ آ سوراپ ءَ بوتگ اَنت. دلّارے ءَ پوج ھال دات ءُ آھانی سنگر ءِ ڈسّ ءُ نشان دات. پوجی شُت اَنت آ چپّ ءُ چاگرد ءَ مان ترّین اَنت کہ کلیرے ءِ تہ ءَ اِت اَنت (مرچاں ھمے کلیر سک سبز اِنت ءُ ایشی ءِ بُن ءَ ور رودیں کاہ رُستگ ءُ سبز اَنت) نی ڈاکٹر ءُ دلجان ءَ زانت کہ پوج ءَ مارا انگّرّ ءَ کُتگ بلے ایشی ءَ انچیں راھے رواِیں گوں کہ اے بزان اَنت کہ ما گوں سرمچاراں ڈیکّ وارتگ. پوجی پنجابی بنت آھاں اے سما نہ بیت کہ اے دوئیں وت ءَ دست ءَ نہ دئے اَنت ، جنگ کن اَنت. پوج سک دیم ءَ آتک گُڑا ایشاں گوں کُچکانی جنَگ بندات کُت ۔بازینے ھمے جاہ ءَ مُردار بوت. دوئیں مرداں داں بیگاہ ءَ جنگ دات تیر کُٹّ اِت اَنت گُڑا نرمزار جنَگ بوت اَنت. بلئے گْوش اَنت ڈاکٹر زندگ بوتگ رند ءَ پوجیاں وتی بُنجل ءَ بُرت ءُ کُشت ، زان ئے سر ءِ سرجمیں بھر اے ھیکّاں دیر کُت ۔
شھید ڈاکٹر ءُ شھید دلجان دلیر اِت اَنت، بلوچ اِت اَنت. بلئے ھیپ کہ مرچی من ءَ ھم کسّ ءَ ھال نہ دات کہ ڈاکٹر ھالد ءُ دلجان سوراپ ءَ جنگ بوتگ اَنت. ھما سوراپ کہ ڈاکٹر ءِ ھنکین اَت ءُ دلجان ءِ زمین." مرچی ھشت ساچان اَت چگرد آتکگ اَت گپّ ءَ اَت. ڈاکٹر ءِ توسیپ ءَ کنان اَت, دلجان ءَ مزارے گْوشگ ءَ اَت. جَوَڑگ ءَ اَت. من ......... منی چم مورے ءَ سکّ اِت اَنت کہ سلورے گون اِت ئِے............ بس سر ءَ سُرینگ ءَ اِت آں ءُ ....... ھَو .... ھَو کنگ ءَ اِت آں٘ ۔.
