پہ رسانکدر ءِ زر ءَ '' جنگل ءِ راھبند '' ءِ بتل راست اِنت، آ اُود ءَ ھالانی پاگاس ھالانی توامیں کسانیں ماھیگاں پلک اِیت ۔انچوش کہ اے روچاں پاکستان ءِ بھرے ءَ بیوکیں جنگ ءِ سبب ءَ بے لوگ بوتگیں مردمانی ھال ءَ بازیں کسان ءُ مزنیں ھال ایر بُرتگ ۔ بلئے پاکستان ءُ پدا بلوچستان ءَ زندمانی ءِ دگہ تک ءُ پھناتانی پیم ءَ اھوالکاری ءِ کُچک ءِ دمب ھم تاب اِنت ۔ اد ءَ رسانکدر مُشک ءَ شیر ءُ شیر ءَ مشک کنگ ءَ وتی مٹ وت اِنت ۔ شما کدی اِش کُرتگ کہ اُستانے ءِ بھرے ءَ وانگجاہ پہ سببے ءَ دو ماہ اِنت کہ بند بہ بنت ، اے بنگپ ءَ اُستان
ءِ بنجاھی شھر ءِ پریس کلب ءَ سساتْرانی دیوانے بہ بیت ، گوں سئے سد گوشداروکاں گیش سئے کلاک دراج بہ بیت ، آ اُود ءَ اُستان ءِ نامی ئیں سیاسی گل ءِ بنجاھی راھشون گپ بہ جن اَنت ، نامی ئیں دانشور وتی نوشتانکاں بہ وان اَنت ، داں اے کہ اُستان ءِ سروزیر کلاکے مراگش ءَ گون بہ بیت ، تْران ھم بہ کنت ءُ اے سرگرمی نامداریں روتاکانی تہ ءَ کالمی ھالے ءِ جاھے ھم مہ گیپت ؟!. . . .بلوچستان پہ راستی بھ ءُ بکڑی ئیں کارپدانی سرزمین اِنت !
مکوران گچین پنجگور ءَ جنین زھگانی وانگ ءِ درگت ءَ پیش کپتگیں جیڑھانی وھدے چَہ بندوبست ءِ نیمگ ءَ گیشوار ءِ راھے گندگ نہ بوت گڑا مردماں پہ ایشی ءِ گیشوار ءَ چَہ وت جھد بنا کُرت ۔ پنجگور ءَ چَہ بیست ءُ تربت ءَ چَہ دہ سال ءَ وانگی پڑ ءَ کارکنوک اے کار ءَ چَہ ھرکس دیم اِت اَنت ۔ آھاںی گمان اَت چوشیں کارے کہ اُستان ءِ بنجاھی شھر ءَ کنگ بہ بیت کہ بے کماری ءِ واب ءَ وپتگیں بندوبستی ذمہ واراں پاد بہ کنت ۔ چوش کہ اے وانندھیں مردم اَنت پمیشکا ایشاں گوں ھمک زانتکاراں اے درگت ءَ شَور ءُ سوج کُرت ءُ کمک لوٹ اِت ۔ وڑ وڑیں شَور دیگ بوت ءُ اے دلپاکیں مردماں آ وتی مراگش ءِ تہ ءَ ھوار کنان کُرت اَنت ۔ آسر ءَ مراگش آسری ءُ المی نیمگ ءَ جنزان بوت ۔ اے سساتْرانی دیوان ءِ آسر ءُ سوت ءُ اے جیڑہ ءِ نوکیں پھناتانی سر ءَ وَ من دیمتر گپ جن آں ، اے وھدی چَہ رسانکدر ءِ چماں اندیم اے جکابُستیں مراگش ءِ ھال ءَ گوش دار اِت ۔
بندات ءَ ھمے شَور اَت کہ اے سرگرمی ذگریں زانشتی بنیاد ءَ کنگ بہ بیت ، چَہ سیاسی مردماں پھریزگ بہ بیت ۔ دلیل اِیش اَت کہ اول جیڑہ ذگریں زانشتی یے نہ کہ سیاسی ۔ دومی اے کہ سیاسی مردمانی لاچاری یکے اِیش اِنت کہ ھرجاہ بیست مردمانی مچی یے بہ گند اَنت آ جلسہ بندات کن اَنت ۔ گپ آھانی دائم ھما کْوھنین ، آھانی تْران چَہ روایتی پریس ریلیزاں دیم ءَ نہ گْوز اَنت ، کہ ھمروچ ماں روتاکاں وان اِن اِش ۔ دگہ اے کہ گوں ھما دانشوراں اھوال کنگ بیت چَہ آھاں دزبندی کنگ بہ بیت کہ آ نوشتانک بہ نویس اَنت ، ھمے ھبرانی سر ءَ تپاکی ھم گندگ بوت ۔ بلئے مراگش ءِ برجم بوگ ءَ روچے پیش بوتگیں دیوان ءَ اے سرجمیں ترتیب ترینگ بوت ۔ لھتے زانتکاراں ابید کلیں سیاسی گَلانی راھشون لوٹگ بوتگ اَنت ۔
اے سرگرمی چوش کہ لھتے دوستانی ذاتی جھدانی سبب اَت ، پمیشکا اے شَور بوت کہ پلیٹ فارم انچیں نامے دئیگ بہ بیت کہ چَہ آئی ءَ ٹِکیں نشون مہ رس اِیت ، چوش '' اسٹیبلشمنٹ '' ءِ پیم ءَ ھرجاہ بہ بیت ءُ ھچ جاہ مہ بیت ھم ۔ پمیشکا '' سول سوسائٹی '' ءِ نام گچین بوت ، کہ راستی ءَ بلوچستان ءَ ھچ جاہ ءَ آ مھکمیں رنگے ءَ نیست بلئے پہ گْوشگ ھرجاہ ھست ۔ البت چوش کہ اے مردمی وانگجاھانی درگت ءَ اَت ءُ پہ ایشی ءَ جوڑ بوتگیں '' آل بلوچستان پروگریسو پرائیوٹ اسکولز ایسوسی ایشن '' چَہ بندات ءَ اے جیڑہ ءَ دلگوش دئیگ ءَ اَت ، چَہ ائی ءِ اجازت ءَ اے نام ھم مراگش دارانی تہ ءَ ھوار کنگ بوت ۔ پہ مراگش ءِ پاگواجھی ءَ گوں سرکاری پارٹی ءِ بازیں مردماں ذاتی رنگ ءَ ھمگرنچی دارگ بوت ، داں آسر ءَ اُستان ءِ مزن وزیر ءَ ھبر سر بوت ،آ گوں کسانیں وھدے ءِ دزبندی ءَ رسگ ءَ بھر زورگ ءَ ساڑی بوت ۔
مراگش ءِ بندات بوت گڑا پہ سئے سد مردماں جوڑ بوتگیں کوئٹہ پریس کلب ءِ ھال ءَ پاد ایرکنگ ءَ جاہ نیست اَت ، بھرزورکانی تہ ءَ گیشتر نودربر اِت اَنت ۔ چَہ سیاسی راھشوناں وھد ءِ کمی ءِ دزبندی کنگ بوت بلئے کس ابید چَہ وتی گپانی ھلاس کنگ ءَ چَہ تلو ءَ ایر نہ کپت ۔ اے ھبر ءِ اِش کُنگ ءَ کہ مزن وزیر دیر ءَ کَہ اِت ، ھرکس ءَ ھمے لوٹ کُرت آ دیرءَ تلو ءَ توار پر کنگ بہ بیت ۔ مزن وزیر اَتک ءُ داں ھمینکس وھد ءَ تلو ءِ سر ءَ اَت ، تْرندیں ایرادانی نشانگ اَت ۔ چِہ سیاسی تْرانکار ، چِہ لوزانکار ، چِہ وانگی زانوگر، چِہ شائر ھریکے ءَ وتی بھر ءِ سنگ الم جَت ۔ بلئے بے دودی ءِ گڈی سیمسر ھما وھدی بوت کہ وتی تْران ءُ شعرانی تہ ءَ سنگ گْواری کنوکیں دوست مزن وزیر ءِ تْران ءِ میان ءَ ھم چَہ سنگ جنگ ءَ دز کش نہ بوت اَنت ، آسر مزن وزیر ءَ وتی ھبر تچک کُرت نہ کُرت ۔آئی ءَ تلو ءِ سر ءَ انچیں تْرندیں جستانی ھم دیمپانی کُرت کہ ھما روچ ءَ پنجگورءَ جنین زھگانی اسکول بند بوت اَنت ءُ آ آزار دئیگ بوت اَنت ، تو ھما روچی لاپ ءِ سیر ءَ وارتگ ءُ پہ تاھیریں دل وپتگ ئے ؟ چل روچ اِنت پنجگور ءَ وانگجاہ بند اَنت تو بہ گْوش تو ءُ دگہ وزیرانی چُک کجا وانگ ءَ اَنت ؟ انچوش گوں تئی چکاں بوت اِنت گڑا تو ھمے بے وسی پیش داشتگ اَت ؟ ۔ ۔ ۔ ۔ راست کہ آئی ءَ تلو ءِ سر ءَ آیگ ءِ ڈک ءَ گوں اے گْوشگ ءَ کہ آ جستانی پسو دئیگ ءِ پابند نہ اِنت وتی اخلاقی بالادستی ببا دات بلئے آئی ءِ اوپار ستا کرز اَت کہ آئی ءَ گوں وشروی ءَ ایراد برداشت کُرت اَنت ، نہ جذباتی بوت ناں زھر ئِے کُرت ۔ بلکیں پہ سیاسی بگیری داراں اے شعرے ونت ءُ درسانی دپ بست اَنت کہ آئی ءِ بزانت اَت '' کئے چینکس پلگار اِنت ءُ کئے والی من شر زان آں ، منی دپ ءَ پچ مہ کن گھتر اِنت ۔ '' پرائیوٹ اسکولز ایسوی سیشن ءِ مستر ءِ بے سرءُ جذباتیں ھبرانی سر ءَ آئی ءَ ملنڈ کنان ءَ جوان گْوشت کہ : '' اے المیہ اِنت ھماھاں کہ زانشت ءِ سر ءَ گپ جنگی اِنت آ سیاست ءِ سر ءَ گپ جنگ ءَ اَنت مئے رنگیں مردماں کہ سیاست کنگی اِنت آ وانگ ءِ سر ءَ کار کنگ ءَ اَنت ۔ ''
اُستان ءِ اولی مڈکل کلاس ءُ در چَہ سرداراں مزن وزیر ڈاکٹرعبدالمالک بلوچ ءَ اے مراگش ءَ جیڑھے ھچ وڑیں گیشوارے دات نہ کُرت ، بلئے مراگش ءِ جارچینی کنان ءَ من ء نزانتکار ءِ دیم ءَ بازیں کرد ءُ راستی پدر بوت ۔ اے پہ من بژنے ءَ کم نہ اِنت کہ سیاسی واکاں دروگبند ءُ غدار سرپد بیوکیں چَہ وت آشوبی ، ھمے پولنگیں مزن وزیر ءِ دیم ءَ آیگ ءُ آئی ءَ تھل ءُ تْرپش گْوشگ ءَ بے تاھیر اِت اَنت ءُ چَہ ایشاں گیشتر ھما اِت اَنت آھاں چَہ ایشی ءَ پیش سردار ءُ نواب ءِ پنام پِریں مزن وزیرانی دیم ءَ تْرکگ کنگ ءِ جرات ھم نہ کُرتگ ءُ پہ وتی کسان کسانیں کاراں ھمے '' بے وس '' ءُ '' منافق '' مزن وزیر ءِ کارگس ءِ چاگردیگ اَنت ۔ پہ کسانیں کارے ءَ اے ھرچ آپے ءِ گْواز کنگ ءَ ساڑی بنت بلئے وتی نوشتانک ءُ تْرانانی تہ ءَ دائم کپن سر ءَ بستگیں سرمچار گندگ بنت ۔ مئے مڑاھدار ءُ ٹوھیں دانشورے چَہ ھال ءَ پہ اے ھبر ءَ چِست بوت ءُ شُت کہ آ مزن وزیر ءِ دیم ءَ نوشتانک وانگ ءَ لوٹائینگ نہ بوتگ ۔ دگہ '' سرمچاریں لوزانکارے '' دائم کلو کنگ ءَ اَت کہ آ مزن وزیر ءِ دیم ءَ پہ تْران ءَ لوٹگ بہ بیت ۔ سول سوسائٹی ءِ جھگیر مراگش ءِ بنداتی اداراں باریں چَہ کجا بروتاں چنگ کنان پدرا بوت اَنت ءُ مراگش ءِ واھند جوڑ بوت اَنت ۔ بلئے بنکی جیڑہ کسی مولانی تہ ءَ نہ بوتگ ھم ، مئے وتمنیانی لیگار ھمینکس باز بوتگ اَنت کہ چَہ ایشاں بدیں بو چست بوگ ءَ اِنت ۔
ءُ چَہ ایشاں ابید وھدے تھل ءُ تْرپشیں ھبر منی بھر ءَ اَتک اَنت ، گڑٰا من ءَ واجہ فیض یات اَتک ، آ ونت درد کمیں کم بوت اَنت ، جیڑ آں لھتے شریں انسانانی لوزانی ملھم مہ بوتیں اَنت گڑا گالوارانی زیمی ئیں دیوانگ کجا شتگ اِت اَنت ۔۔۔۔۔فیض ءَ گْوشتگ اَت ؛
دلگوش : اے نوشتانک عابد میر ءَ ماں اُردو ءَ '' اب شہر میں ہر رند خرابات والی پے '' ءَ سرھال ءَ نوشتہ کُرتگ ۔
ءِ بنجاھی شھر ءِ پریس کلب ءَ سساتْرانی دیوانے بہ بیت ، گوں سئے سد گوشداروکاں گیش سئے کلاک دراج بہ بیت ، آ اُود ءَ اُستان ءِ نامی ئیں سیاسی گل ءِ بنجاھی راھشون گپ بہ جن اَنت ، نامی ئیں دانشور وتی نوشتانکاں بہ وان اَنت ، داں اے کہ اُستان ءِ سروزیر کلاکے مراگش ءَ گون بہ بیت ، تْران ھم بہ کنت ءُ اے سرگرمی نامداریں روتاکانی تہ ءَ کالمی ھالے ءِ جاھے ھم مہ گیپت ؟!. . . .بلوچستان پہ راستی بھ ءُ بکڑی ئیں کارپدانی سرزمین اِنت !
مکوران گچین پنجگور ءَ جنین زھگانی وانگ ءِ درگت ءَ پیش کپتگیں جیڑھانی وھدے چَہ بندوبست ءِ نیمگ ءَ گیشوار ءِ راھے گندگ نہ بوت گڑا مردماں پہ ایشی ءِ گیشوار ءَ چَہ وت جھد بنا کُرت ۔ پنجگور ءَ چَہ بیست ءُ تربت ءَ چَہ دہ سال ءَ وانگی پڑ ءَ کارکنوک اے کار ءَ چَہ ھرکس دیم اِت اَنت ۔ آھاںی گمان اَت چوشیں کارے کہ اُستان ءِ بنجاھی شھر ءَ کنگ بہ بیت کہ بے کماری ءِ واب ءَ وپتگیں بندوبستی ذمہ واراں پاد بہ کنت ۔ چوش کہ اے وانندھیں مردم اَنت پمیشکا ایشاں گوں ھمک زانتکاراں اے درگت ءَ شَور ءُ سوج کُرت ءُ کمک لوٹ اِت ۔ وڑ وڑیں شَور دیگ بوت ءُ اے دلپاکیں مردماں آ وتی مراگش ءِ تہ ءَ ھوار کنان کُرت اَنت ۔ آسر ءَ مراگش آسری ءُ المی نیمگ ءَ جنزان بوت ۔ اے سساتْرانی دیوان ءِ آسر ءُ سوت ءُ اے جیڑہ ءِ نوکیں پھناتانی سر ءَ وَ من دیمتر گپ جن آں ، اے وھدی چَہ رسانکدر ءِ چماں اندیم اے جکابُستیں مراگش ءِ ھال ءَ گوش دار اِت ۔
بندات ءَ ھمے شَور اَت کہ اے سرگرمی ذگریں زانشتی بنیاد ءَ کنگ بہ بیت ، چَہ سیاسی مردماں پھریزگ بہ بیت ۔ دلیل اِیش اَت کہ اول جیڑہ ذگریں زانشتی یے نہ کہ سیاسی ۔ دومی اے کہ سیاسی مردمانی لاچاری یکے اِیش اِنت کہ ھرجاہ بیست مردمانی مچی یے بہ گند اَنت آ جلسہ بندات کن اَنت ۔ گپ آھانی دائم ھما کْوھنین ، آھانی تْران چَہ روایتی پریس ریلیزاں دیم ءَ نہ گْوز اَنت ، کہ ھمروچ ماں روتاکاں وان اِن اِش ۔ دگہ اے کہ گوں ھما دانشوراں اھوال کنگ بیت چَہ آھاں دزبندی کنگ بہ بیت کہ آ نوشتانک بہ نویس اَنت ، ھمے ھبرانی سر ءَ تپاکی ھم گندگ بوت ۔ بلئے مراگش ءِ برجم بوگ ءَ روچے پیش بوتگیں دیوان ءَ اے سرجمیں ترتیب ترینگ بوت ۔ لھتے زانتکاراں ابید کلیں سیاسی گَلانی راھشون لوٹگ بوتگ اَنت ۔
اے سرگرمی چوش کہ لھتے دوستانی ذاتی جھدانی سبب اَت ، پمیشکا اے شَور بوت کہ پلیٹ فارم انچیں نامے دئیگ بہ بیت کہ چَہ آئی ءَ ٹِکیں نشون مہ رس اِیت ، چوش '' اسٹیبلشمنٹ '' ءِ پیم ءَ ھرجاہ بہ بیت ءُ ھچ جاہ مہ بیت ھم ۔ پمیشکا '' سول سوسائٹی '' ءِ نام گچین بوت ، کہ راستی ءَ بلوچستان ءَ ھچ جاہ ءَ آ مھکمیں رنگے ءَ نیست بلئے پہ گْوشگ ھرجاہ ھست ۔ البت چوش کہ اے مردمی وانگجاھانی درگت ءَ اَت ءُ پہ ایشی ءَ جوڑ بوتگیں '' آل بلوچستان پروگریسو پرائیوٹ اسکولز ایسوسی ایشن '' چَہ بندات ءَ اے جیڑہ ءَ دلگوش دئیگ ءَ اَت ، چَہ ائی ءِ اجازت ءَ اے نام ھم مراگش دارانی تہ ءَ ھوار کنگ بوت ۔ پہ مراگش ءِ پاگواجھی ءَ گوں سرکاری پارٹی ءِ بازیں مردماں ذاتی رنگ ءَ ھمگرنچی دارگ بوت ، داں آسر ءَ اُستان ءِ مزن وزیر ءَ ھبر سر بوت ،آ گوں کسانیں وھدے ءِ دزبندی ءَ رسگ ءَ بھر زورگ ءَ ساڑی بوت ۔
مراگش ءِ بندات بوت گڑا پہ سئے سد مردماں جوڑ بوتگیں کوئٹہ پریس کلب ءِ ھال ءَ پاد ایرکنگ ءَ جاہ نیست اَت ، بھرزورکانی تہ ءَ گیشتر نودربر اِت اَنت ۔ چَہ سیاسی راھشوناں وھد ءِ کمی ءِ دزبندی کنگ بوت بلئے کس ابید چَہ وتی گپانی ھلاس کنگ ءَ چَہ تلو ءَ ایر نہ کپت ۔ اے ھبر ءِ اِش کُنگ ءَ کہ مزن وزیر دیر ءَ کَہ اِت ، ھرکس ءَ ھمے لوٹ کُرت آ دیرءَ تلو ءَ توار پر کنگ بہ بیت ۔ مزن وزیر اَتک ءُ داں ھمینکس وھد ءَ تلو ءِ سر ءَ اَت ، تْرندیں ایرادانی نشانگ اَت ۔ چِہ سیاسی تْرانکار ، چِہ لوزانکار ، چِہ وانگی زانوگر، چِہ شائر ھریکے ءَ وتی بھر ءِ سنگ الم جَت ۔ بلئے بے دودی ءِ گڈی سیمسر ھما وھدی بوت کہ وتی تْران ءُ شعرانی تہ ءَ سنگ گْواری کنوکیں دوست مزن وزیر ءِ تْران ءِ میان ءَ ھم چَہ سنگ جنگ ءَ دز کش نہ بوت اَنت ، آسر مزن وزیر ءَ وتی ھبر تچک کُرت نہ کُرت ۔آئی ءَ تلو ءِ سر ءَ انچیں تْرندیں جستانی ھم دیمپانی کُرت کہ ھما روچ ءَ پنجگورءَ جنین زھگانی اسکول بند بوت اَنت ءُ آ آزار دئیگ بوت اَنت ، تو ھما روچی لاپ ءِ سیر ءَ وارتگ ءُ پہ تاھیریں دل وپتگ ئے ؟ چل روچ اِنت پنجگور ءَ وانگجاہ بند اَنت تو بہ گْوش تو ءُ دگہ وزیرانی چُک کجا وانگ ءَ اَنت ؟ انچوش گوں تئی چکاں بوت اِنت گڑا تو ھمے بے وسی پیش داشتگ اَت ؟ ۔ ۔ ۔ ۔ راست کہ آئی ءَ تلو ءِ سر ءَ آیگ ءِ ڈک ءَ گوں اے گْوشگ ءَ کہ آ جستانی پسو دئیگ ءِ پابند نہ اِنت وتی اخلاقی بالادستی ببا دات بلئے آئی ءِ اوپار ستا کرز اَت کہ آئی ءَ گوں وشروی ءَ ایراد برداشت کُرت اَنت ، نہ جذباتی بوت ناں زھر ئِے کُرت ۔ بلکیں پہ سیاسی بگیری داراں اے شعرے ونت ءُ درسانی دپ بست اَنت کہ آئی ءِ بزانت اَت '' کئے چینکس پلگار اِنت ءُ کئے والی من شر زان آں ، منی دپ ءَ پچ مہ کن گھتر اِنت ۔ '' پرائیوٹ اسکولز ایسوی سیشن ءِ مستر ءِ بے سرءُ جذباتیں ھبرانی سر ءَ آئی ءَ ملنڈ کنان ءَ جوان گْوشت کہ : '' اے المیہ اِنت ھماھاں کہ زانشت ءِ سر ءَ گپ جنگی اِنت آ سیاست ءِ سر ءَ گپ جنگ ءَ اَنت مئے رنگیں مردماں کہ سیاست کنگی اِنت آ وانگ ءِ سر ءَ کار کنگ ءَ اَنت ۔ ''
اُستان ءِ اولی مڈکل کلاس ءُ در چَہ سرداراں مزن وزیر ڈاکٹرعبدالمالک بلوچ ءَ اے مراگش ءَ جیڑھے ھچ وڑیں گیشوارے دات نہ کُرت ، بلئے مراگش ءِ جارچینی کنان ءَ من ء نزانتکار ءِ دیم ءَ بازیں کرد ءُ راستی پدر بوت ۔ اے پہ من بژنے ءَ کم نہ اِنت کہ سیاسی واکاں دروگبند ءُ غدار سرپد بیوکیں چَہ وت آشوبی ، ھمے پولنگیں مزن وزیر ءِ دیم ءَ آیگ ءُ آئی ءَ تھل ءُ تْرپش گْوشگ ءَ بے تاھیر اِت اَنت ءُ چَہ ایشاں گیشتر ھما اِت اَنت آھاں چَہ ایشی ءَ پیش سردار ءُ نواب ءِ پنام پِریں مزن وزیرانی دیم ءَ تْرکگ کنگ ءِ جرات ھم نہ کُرتگ ءُ پہ وتی کسان کسانیں کاراں ھمے '' بے وس '' ءُ '' منافق '' مزن وزیر ءِ کارگس ءِ چاگردیگ اَنت ۔ پہ کسانیں کارے ءَ اے ھرچ آپے ءِ گْواز کنگ ءَ ساڑی بنت بلئے وتی نوشتانک ءُ تْرانانی تہ ءَ دائم کپن سر ءَ بستگیں سرمچار گندگ بنت ۔ مئے مڑاھدار ءُ ٹوھیں دانشورے چَہ ھال ءَ پہ اے ھبر ءَ چِست بوت ءُ شُت کہ آ مزن وزیر ءِ دیم ءَ نوشتانک وانگ ءَ لوٹائینگ نہ بوتگ ۔ دگہ '' سرمچاریں لوزانکارے '' دائم کلو کنگ ءَ اَت کہ آ مزن وزیر ءِ دیم ءَ پہ تْران ءَ لوٹگ بہ بیت ۔ سول سوسائٹی ءِ جھگیر مراگش ءِ بنداتی اداراں باریں چَہ کجا بروتاں چنگ کنان پدرا بوت اَنت ءُ مراگش ءِ واھند جوڑ بوت اَنت ۔ بلئے بنکی جیڑہ کسی مولانی تہ ءَ نہ بوتگ ھم ، مئے وتمنیانی لیگار ھمینکس باز بوتگ اَنت کہ چَہ ایشاں بدیں بو چست بوگ ءَ اِنت ۔
ءُ چَہ ایشاں ابید وھدے تھل ءُ تْرپشیں ھبر منی بھر ءَ اَتک اَنت ، گڑٰا من ءَ واجہ فیض یات اَتک ، آ ونت درد کمیں کم بوت اَنت ، جیڑ آں لھتے شریں انسانانی لوزانی ملھم مہ بوتیں اَنت گڑا گالوارانی زیمی ئیں دیوانگ کجا شتگ اِت اَنت ۔۔۔۔۔فیض ءَ گْوشتگ اَت ؛
مئے خانوں کی رونق ہیں کبھی خانقاہوں کی
اپنالی ہوس والوں نے جو رسم چلی ہے
دلداری ء واعظ کو ہمی باقی ہیں ورنہ
اب شہر میں ہررند خرابات والی ہے
دلگوش : اے نوشتانک عابد میر ءَ ماں اُردو ءَ '' اب شہر میں ہر رند خرابات والی پے '' ءَ سرھال ءَ نوشتہ کُرتگ ۔
