ناکوگمدوست مزنیں چُرتے ءَ کپتگ اَت کہ نوں گژنءِ آس ءَ چوں بے توساں ،اے تیاب دپی ھندے مردمانی مستریں کارءُ روزگار گوں ھمے نیلیں زرءَ ھمگرنچ اِنت ءُ ناکو گمدوست ءَ مرچی دہ روچ اِنت کہ زرءَ روگءَ نہ اِنت۔ ھپتگے آپہ زرءِ روگءَ ھرتالءَ مھتل داشتگءُ ھرتالءَ پد کوشیں گوات ءَ دریا چو مستیں لیڑوءَ انچو مست کتگ کہ ناکو گوں وتی کٹی ءَ زرءَ شُت نہ کنت۔
کوش ھدائی گواتے آئیءِ وھد ءُ ھساب ھستاں ،پمیشکاناکو گوں گواتءَ ھچ گلگدار نہ اِنت بلے ھرتال کنوکانی سرءَ تو اگاں ھمینچو بگوش ئے کہ زاراِنت بلے من گوش آں انگت کم اِنت پرچا کہ ھمے ھرتال کنوک دو پوستیں مردماں،یک نیمے گوں ھمے سندھ ءُ پنجاپءِ ٹولراں گوں ھوراَنت کہ مئے نیلیں زرءَ روپگءُ برگ اَنت ءُ دومی نیمگا بزگیں میدانی (دریاورد) رد دیگءِ ھاترءَ ھپتگے ھپتگے ھرتال کن اَنت بزاں کہ ما اے ٹولرانی وتی زرءَ گجہ جئنگءِ ھلاپ ایں بلے دُرست دروگ اَنت ناکو اِے ھبرءَ شرسر پداِنت ءُ آئی ءَ بے ترس ءُ بیم باز برءَ ھمے سندھ ءُ پنجاپءِ ٹولرانی کاسگ چٹّیں بلوچاں گوشتگ کہ (دزءِ مات داں کدیگءَ پیگ پچیت) مرچی تھنا من شمے دوپوستیءَ سرپدآں،روچے کئیت اے سرجمیں لنگڑءُ واریں مید شمے دو پوستی ءَ سرپد بنت، مرچی ھیرمن چہ گژنءِ زورءَ وتی لاپءَ سنگ بندآں بلے باندءَ شما چی کنے۰۰۰؟
