اردو زبان ءِ نامئیں آزمانک نویس ”سعادت حسن منٹو” ءِ آزمانک  ”سارتیں گوشت”  کہ اے آزمانک ءِ نویسگ ءِ پژگرد ءَ پاکستانی شیطان گونگیں ملایانی زھرشانی ءِ سرا آئی ءَ بازیں آمیدگس ءُ قانونی کارگس گواز کُتگ اَنت۔ اے آزمانک ءِ بنکی حیال ءَ بنی آدم ءِ ھمے تب ءُ آتب ءِ درنگازی بیتگ کہ انسان ھمینکہ بے غیرت ،لِٹک ءُ مُردگ ضمیر بہ بیت۔ بلے آئی ءِ تھا شَر ءُ پلگار بیئگ ءِ کمے عنصر پشت کپیت۔بزاں انسان ھمنچو ھراب ءُ سِلگت بہ بیت بلے آئی ءِ دوبر شرکار بیئگ ءِ امکان است۔ بلے اگاں ما اے ھیال ءَ گوں پاکستانی پارلیمنٹ ءِ نشتگیں ءُ دُشمن ءَ ھمکاری کنوکیں بلوچاں ءُ آھانی پلہ مرزی کنوکیں ءُ ووٹ دیوکیں بلوچاں  دیم پہ دیم بہ کنیں تہ مردم ھمے ماریت کہ ایشانی تھا ھما گُڈی عنصر ھم مُرتگ۔ ایشانی شر بیئگ ءُ اے اُمیت ءِ دارگ نہ بیتگیں ھیالے۔ ایشانی بے غیرتی ءُ مردگ ضمیری ءَ ھمک حَدّ ءُ سیمسر گواز کُتگ اَنت۔ ایشانی بے غیرتی ءُ مُردگ ضمیری ءِ ھَند آپ ءَ او آدیم جنگ بیتگ ءُ اے دیم سیاہ اَنت ءُ بلوچ ءِ ھونانی سوداگر ءُ غدار۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

دو روچ پیش ھالتاکاں ھمے ھال شِنگ بیتگ اَت کہ ”عراق ءَ سوریہ [ شام] ءِ سفیر نواف فارس ءَ چَہ سوریائی سرکار ءَ بجگ ءَ پد گوں سرکار ءَ نہ سیلیں واکاں ھوار بوگ ءِ جار جتگ”۔۔۔۔۔۔۔ ایشی ءَ پیش ماں لیبیا، مصر ءُ تیونس ءَ الس ءُ حاکمانی جنگ ءُ بجنگاں بازیں آشوبی مردمانی مرگ ءِ پُژگرد ءَ بازیں سرکاری واکدار چہ سرکاراں دزکش بیتگ اَنت ءُ آشوبیانی پلہ مرزی اِش کُتگ۔ چیاکہ آھانی تھا ھمے غیرت ءِ کمے عنصر پشت کپتگ۔ بلے منی بلوچیں پاکی پارلیمنٹ دوست چوش نیاں۔ ایشانی تھا غیرت ءِ ھمے آخری کمیں عنصر ھم پشت نہ کپتگ ءُ ایشانی ضمیر سرجم مُرتگ۔۔۔۔۔۔۔

مئے واجہیں پارلیمانی پُل ءُ سوغاتیں لیڈر کہ ایشانی تھا واجہ ڈاکٹر مالک، حاصل بزنجو، واجہیں میر محمد علی رند، اسد بلوچ، واجہیں پُل ءُ سوغاتیں میر اصغر ءُ سردار زھری کہ اے واجہ وت ءَ غیرت ءِ مزنیں نگھپانے گُشیت۔ ایشاں گوستگیں دہ سالاں بلوچ ءِ رِتکگیں ھونانی مُزّ ءَ بازیں سَٹّ ءُ سودائی کُتگ ءُ آیوکیں وھد ءِ الیکشناں دگہ بازیں بلوچ مات ءُ گُھارانی ننگ ءِ سودا جنگ ءُ راج ورناھانی ھونانی تِنگگ ءَ دِلمانگ اَنت۔ ایشی ءَ بے غیرتی ءِ گُڈی حد ءُ سیمسر گُشئے یا مردگ ضمیری ءِ ”آخری عنصر” ءِ مرگ۔۔ من گُشاں دنیا ءِ راج غداری ءِ مردگ ضمیری ءِ بابت ءَ نبشتہ بیتگیں ڈکشنریاں چوشیں لبز ھم مان نیست کہ مردم ھما بزانت ءَ ایشانی واستہ گچین بہ کنت۔ چیاکہ بے غیرتی ءَ ھم حدی بیت۔ بلے ایشاں وا ھمک حد ءُ سیمسر گواز کُتگ کہ ناں بلوچ ءِ راجدپتر ءَ پیش ءَ چوشیں کرد گندگ ءَ کئیت ءُ ناں دُنیا ءِ دگہ راجانی تاریخ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

  واجہاں کئے اِنت کہ ھما لبز ءَ من ءَ بہ گُشیت کہ من اے کِرداں ھما بزانت ءَ بِدیاں؟

                     قلم شرمندگ اِنت کہ چی بہ لیکّھیت

بلوچ وت ءَ مڑاھدار گُشیت۔ بلے بلوچ ءَ نیم کرنیں کہ غلام اِنت۔ بلوچ ءِ غلامی ءِ ذمہ وار کئے اِنت۔ کیا اے بزگیں راج ریپنتگ۔ من گُشاں دُشمن وا دُشمن اِنت۔ بلے مئے وار ءُ بزگ کنگ ءَ مئے جند ءِ وتگڑیں لیڈر ءُ بے سمائیں ووٹ دیوکیں بلوچ ءِ دست ھوار اِنت۔ مولانا روانبد ءَ راست گُشتگ کہ

                     من گِلّہ  چہ  درقوماں  کناں  پرچا
                     مئے وتی براتاں کہ کناں اے  کار
                     من  نہ  نالاں چہ دست ءِ  ڈنّئیگاں
                      ٹَپ  من ءَ  مانِنت اچ  وتی   کاٹار
                     آس ھمے دُکّان ءِ چراگ ئیگ اِنت
                     سوتکگے   واھُند ءِ   وتی    امبار

ھمے سوداگریں بلوچ میر ءُ معتبر ءُ ”درمیانہ طبقہ ءِ لیڈر” اِنت کہ پیش ءَ بلوچی رپینتگ ءُ تہ انگت بلوچ ءَ رَد دیگ اِنت۔ مرچی بلوچ ءِ یلیں پُسگانی ھون ماں دَگ ءُ چاھراھانی سرا تالان اَنت۔ بلوچ ءِ ھونانی رنگاں گُلزمین ءِ دامن رج اِتگ ءُ رنگ داتگ۔ مات ءُ گُھار پُرسیگ ءُ جنوزام اَنت۔ ماتیں بلوچستان ءِ گوات ءَ بلوچ زھگانی ھونانی بو ھوار اِنت۔ بلے ھمے واجہ یک رندی پدا دگہ گچین ءُ چار ءُ گُزاری ءَ دِلمانگ اَنت ءُ آیوکیں گچینکاری ءِ ھاترا بلوچ گُلزمین ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ گردگ ءَ اَنت۔ پدا من ءَ گیستر ھمے گپ ءِ سرا درد بیت کہ بلوچ ءَ ناں زیک وتی دُژمن زانتگ ءُ ناں مرچی وتی دَژمن ءَ زانگ اِنت۔ من ءَ گیشتر کُھت بیت ھما بلوچ ءِ ضمیر ءُ عقل ءِ سرا کہ ھزاراں راج بچانی رِتکگیں ھون آھانی دیم ءَ نیاھَنت ءُ آ وتی راجی غیرت ءُ راجی آجوئی ءِ سودا ءَ پہ لھتے نوکری ءُ ٹرانسے ءِ رسگ ءِ ھاترا جنگ اَنت۔ واجہاں انسان ھمینکہ زر ءُ مال ءِ واھُند بہ بیت۔ بلے اے نوکری ءُ ترانس راجی غیرت ءُ راجی آجوئی ءِ مَٹ بیت نہ کن اَنت۔۔۔ کوھنیں بلوچاں گُشتگ

                 شُدیگیں لاپ سیر بیت، بلے شُتگیں ننگ نئیت

بلے من ءَ بَژن بیت ھما بلوچ ءِ سرا کہ لاش کپگ ءَ اَنت۔ ھون تالان اَنت۔ مات ءُ گھارانی ننگ لگتمال اِنت، بلے آ تہ انگت دُزیں میر محمد علی ءُ اصغر ءُ احسان شاہ ءُ لغور ءُ سوداگریں مالک ءُ حاصل ءِ رند ءَ کپتگ اَنت ءُ وتی ضمیر ءِ سودا ءَ پہ چار نوکری ءُ ٹرانسے ءِ ھاترا جنگ اَنت۔ چوشیں زَر ءُ نوکری ءَ کہ بلوچ ءِ ورناھانی ھون ایشانی تھا ھوار اِنت ، مردم حاک ءَ بُوارت شرتر ءُ بِھتر اِنت۔ بلے من حیران کُتگ کہ ایشانی مُردگ ضمیری ءُ بے غیرتے ءِ بزانت ءِ درگیجگ ءَ کجام ڈکشنری ءَ بہ پَٹاں، ءُ چوشیں کرداں کجام بزانت ءَ بِدیاں۔۔۔ بلے من بس ھمے گُشاں کہ ایشاں ءُ گوں ایشاں ھمراھداری کنوکیں مردماں بے غیرتی ءِ ھمک حد ءُ سیمسر گواز کُتگ اَنت۔ ایشانی اندر ءِ انسان پھک ءَ مُرتگ ءُ ایشانی ضمیر ءُ زانت ءِ گُڈی عنصر ھم پشت نہ کپتگ ءُ ایشانی شر بیئگ نو دروگے۔۔۔۔۔۔۔۔۔

                                                                                   شھیداں صد سلام

غداراں خدا نشان کنات ءُ آھانی رند ءَ تچوکاں خدا عقل ءُ ھوش بہ دنت۔۔