(اوشو گرورجنیش)
......................................
مِھر ءَ ابئید بنی آدم تھنا اِنت۔ وتی ”وجود” ءِ جُھلانکیاں چہ گِستا اِنت۔ ابئید ءِ مھر ءَ آ (بنی آدم) تھنائیانی زراب ءَ اِنت۔ چوش آئی ءِ سیادی چہ دومی ءَ پُرشیت۔۔۔ (ابئید مھر ءَ) بنی آدم وتی جِند ءَ ایوک ءَ دوچار کپیت۔ مھر ءَ ابئید (بنی آدم) وتی جِند ءِ تھا بند بیت۔ وتی ذات ءِ تھا مان گیشّ ایت۔ مھر ءَ ابئید (بنی آدم) قبر ءِ تھا بیت ءُ زندگیں جونے جوڑ بیت۔
شما اے راستی ءِ بابت ءَ سرپد یے کہ من گُشگ ءَ آں؟
شما زِندگ یے ؟
شما وتی شھرگانی تھا مِھر ءِ تچوکیں شیرکنی ماراِتگ؟
اگاں شمارا اے شیرکنی ءِ مارشت بیتگ۔ اگاں شمارا وتی دلانی تھا مِھر ءِ رُمبگ ءِ مارشت بیتگ۔ اگاں مارتگ: تہ شما سرپد ئے ما چو ا ے دگراں نہ مُرتگ اِنت، زِندگ اِنت۔۔۔
سفر ءِ تھا کسے ءَ من ءَ پُرس اِت کہ بنی آدم ءِ زِند ڈکشنری ءَ گران بھائیں لبز چی اِنت۔ تہ من درائینت ”مھر”۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تہ آئی ءَ گوں ابکھی ءَ پدا درائینت کہ من سرپد بیتگ اَنت تئی پَسّہ ھمیش بیت کہ ”روح یا خدا” انت۔ پدا آئی ءَ درائینت ”مھر خدا اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔
مھر ءِ رُژن ءِ برانز خدا ءِ روشنیں ماڑی ءَ بَر اَنت ءُ سَر کن اَنت۔ اے گُشگ کہ مِھر خُدا اِنت، جوانتر ھمیش اِنت کہ ما بہ گُشیں راستی خدا اِنت۔ چیاکہ ھمگرنچی، شررنگی ءُ دِلساچی مِھر ءَ گوں بندوک اَنت، گوں راستی ءَ ناں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔راستی زانگ بیت ءُ مِھر مارگ بیت۔۔۔مھر ءِ مارشت گوں صوفی ءِ کمال ءَ خدا ءِ راستی ءَ بندوک اَنت۔
بے مِھری مستریں غریبی اِنت۔ ھما کس کہ مِھر ءَ ناآشنا بہ بیت تہ بزانکہ وتی ذاتی جہنم ءِ تھا سُچگ اِنت۔ آ کس ءِ دِل چہ مِھر ءَ چکار بہ بیت گُڑا جنت ءَ اِنت۔ بنی آدم وتی جِند ءِ ذات ءِ تھا یک دلساچیں پلانٹے کہ دو چیزانی پیدا کنگ ءِ بِستار ءَ داریت۔ بزاں ”امرت ءُ زھر”۔۔۔۔۔۔۔اگاں بنی آدم وتی تھا کینگ پیدا بہ کنت تہ بزانکہ آ زھر ءَ چہ چکاریں یک کِشارے، اگاں مِھر بِدنت تہ بزانکہ ”امرت” ءِ پلانی وشبوآں گوں چکار اِنت۔
