۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
انسان ءَ چہ مرگ ءِ گورا مدام تُرس اِتگ۔ تاں روچ ءِ مروچی انسان مرگ ءُ زند ءِ راستی ءَ سرپد نہ اِنت۔ پمیشا انسان زند ءَ بے آسر سرپد بیت ءُ چہ مرگ ءَ تُرسیت۔ بلےانسان تاں ابدمانیں مرگ ءِ احساس ءَ پوہ مہ بیت گُڑا پرآئی ءَ مرگ سک بیمناک اِنت۔ بلے آ کس ءَ کہ وفا کُتگ۔ گُلزمین ءِ مھر آئی ءِ دل ءَ بیتگ۔ پرآئی ءَ مرگ ءُ زند ھچ وڑیں تپاوتے نہ دار اَنت۔ چی مرگ ءُ چی زِند۔۔ بس وفا پشت کپیت، گوں گُلزمین ءَ مھر۔۔۔۔۔ بلے بدبھتی اش اِنت کہ زندگیں مردم مرگ ءُ ابدمانیں مرگ ءِ تپاوت ءَ نہ زانت۔ پمیشا ھمے ھیال ءَ ردوم زُرتگ کہ زند ءَ وفا نیست۔ مرگ سک تُرسناک اِنت۔۔۔بلوچ شاعر ءَ مدام مرگ بیمناکیں رنگے ءَ پیشداشتگ ءُ زند بے وفا گُشتگ۔ آئی ءَ مرگ ءُ ابدمانیں مرگ ءِ میان ءَ تپاوت گیشینت نہ کُتگ۔ بازیں مثال است اَنت کہ بلوچ شاعر زند ءَ بے وفا سرپد ءُ چرآئی ءَ چہ گلگ دار اِنت ءُ مرگ ءَ گاری ئے سرپد بیت۔ چوشکہ
انسان ءَ چہ مرگ ءِ گورا مدام تُرس اِتگ۔ تاں روچ ءِ مروچی انسان مرگ ءُ زند ءِ راستی ءَ سرپد نہ اِنت۔ پمیشا انسان زند ءَ بے آسر سرپد بیت ءُ چہ مرگ ءَ تُرسیت۔ بلےانسان تاں ابدمانیں مرگ ءِ احساس ءَ پوہ مہ بیت گُڑا پرآئی ءَ مرگ سک بیمناک اِنت۔ بلے آ کس ءَ کہ وفا کُتگ۔ گُلزمین ءِ مھر آئی ءِ دل ءَ بیتگ۔ پرآئی ءَ مرگ ءُ زند ھچ وڑیں تپاوتے نہ دار اَنت۔ چی مرگ ءُ چی زِند۔۔ بس وفا پشت کپیت، گوں گُلزمین ءَ مھر۔۔۔۔۔ بلے بدبھتی اش اِنت کہ زندگیں مردم مرگ ءُ ابدمانیں مرگ ءِ تپاوت ءَ نہ زانت۔ پمیشا ھمے ھیال ءَ ردوم زُرتگ کہ زند ءَ وفا نیست۔ مرگ سک تُرسناک اِنت۔۔۔بلوچ شاعر ءَ مدام مرگ بیمناکیں رنگے ءَ پیشداشتگ ءُ زند بے وفا گُشتگ۔ آئی ءَ مرگ ءُ ابدمانیں مرگ ءِ میان ءَ تپاوت گیشینت نہ کُتگ۔ بازیں مثال است اَنت کہ بلوچ شاعر زند ءَ بے وفا سرپد ءُ چرآئی ءَ چہ گلگ دار اِنت ءُ مرگ ءَ گاری ئے سرپد بیت۔ چوشکہ
ملکموت مستیں لیڑوے بوتیں
بُرتیں ماں کور ءَ جور بچارینتیں
۔۔۔۔۔۔۔
گواڑخے بوتیں بستیں تئی شار ءِ پلو ءَ
زند ھما بدواھیں کہ ھچ یار نہ بیت
۔۔۔۔۔۔۔
اے ردا بلوچی زبان ءِ اولی شاعر منیر مومن اِنت کہ آئی ءَ مرگ ءِ اے negative احساس ءَ را positive سِنچی بخشاتگ۔ پمیشا پہ منیر ءَ وفاداریں زمین زھگ ءِ اگاں زند رؤت تہ سُجدگ نمیران بنت
بُرتیں ماں کور ءَ جور بچارینتیں
۔۔۔۔۔۔۔
گواڑخے بوتیں بستیں تئی شار ءِ پلو ءَ
زند ھما بدواھیں کہ ھچ یار نہ بیت
۔۔۔۔۔۔۔
اے ردا بلوچی زبان ءِ اولی شاعر منیر مومن اِنت کہ آئی ءَ مرگ ءِ اے negative احساس ءَ را positive سِنچی بخشاتگ۔ پمیشا پہ منیر ءَ وفاداریں زمین زھگ ءِ اگاں زند رؤت تہ سُجدگ نمیران بنت
پَر اے زمین ءَ، مئے زند ءَ وفا مہ بیت، تہ چی؟
برے مئے ارسے ، برے سُجدگے نمیران اِنت
برے مئے ارسے ، برے سُجدگے نمیران اِنت
ادا چہ زانگ بیت کہ منیر مرگ ءُ ابدمانیں مرگ ءِ تپاوت ءَ سرپد اِنت۔
