من ءَ چاکر عہد ءِ سرا سک بد کئیت۔ ھمے عہد اَت کہ بلوچ ءِ بد بھتی یے کِسہ بندات بوت۔ ھما کینگ اِنت کہ روچ ءِ مروچی راج زھگ ءَ چو آس ءَ سوچان اِنت۔۔۔بلے پدا دل گُشے آ بہادر بیتگ انت۔۔۔آھاں پہ میاراں سر داتگ۔۔ ما آ وڑ نہ اِنت۔۔پدا مئے وڑیں درملکی عکسی آن لائن سرمچار وا گنتر۔۔۔۔

گُشنت کہ چاکر عہد ءَ پیش بلوچ یک دست بیتگ۔ تپاک بیتگ۔ بلوچ یک پراہ ءُ شاھگانیں گُلزمینے ءِ ھُدابند بیتگ۔ بلوچ اے ھند تیار ءُ تمردیں راج بیتگ۔ بلوچ اے ھاک ءِ نگھپان بیتگ۔ پیش ءَ بلوچ ءَ شکلیں جنگ کُتگ۔ ھمک زوراک ءِ دیمگیر بیتگ۔ بلوچ تھنا وتی بنمال ءِ اِنّاں ، بلکیں کِر ءُ کش ءِ ھر مظلومیں راج ءِ دیمپان بیتگ۔ پمیشا بلوچ ءَ بلوچی ءِ نام دیگ بیتگ۔ ایشی ءِ بزانت مزن شان اِنت۔ بلوچ ، بالاچی مڑاھداری ءِ بزانت ءَ داریت، بالاچ بُرزیں رُژن ءِ بشارت اِنت۔ استالاں گوں سیادی داریت، ماہ ءِ ھمساھگ اِنت۔ پمیشکہ بالاچ ھر دؤر ءَ بالاچ بیتگ ءُ بالاچ اِنت۔مزن شان اِنت ءُ مڑاھدار۔ بالاچ ھر دور ءَ زلم ءِ ھلاپ ءَ شکلیں جنگانی پلہ مرز بیتگ ۔۔۔۔۔۔۔

بلے چاکری عہد ءِ وت براتی جنگاں بلوچ پروشت ءُ کمزور کُت۔ بلے بلوچ ءِ بالاچی شان برجاہ اَت۔ بالاچ تہ انگت بالاچ اَت۔ رندا انگریزی ٹھینتگیں میر ءُ سرداراں بلوچ ءِ آجوئیں بستار ذاتی مال ءُ گنج ءُ نپانی ھاترا بھا کُت۔۔ چندی سردار ءُ میراں پہ ذاتی نپانی ھاترا ھمے بالاچی شان سرگوز کُت ءُ گوں پاکستان ءَ گُلزمین مات ءِ سودا جت۔۔۔ ایشاں ھمے گپ ھم دیم ءَ نیاتک کہ ما یک انچیں سیاھیں کردے کنگ ءَ اِنت ، ما آس ءَ پہ بلوچ ءَ روک کنگ ءَ اِنت کہ پدا چر اے آس ءَ در آیگ باز مُشکل بیت۔۔ بلے اے بے سریں میر ءُ واجہ ءُ میر زرپرستی ءُ مال دوستی ءِ ھوس ءَ انچو گنوک کُتگ اِت اَنت کہ ایشاں گُلزمین مات ءِ سودا جت۔ گوں جناح ءَ سنگت بیتاں۔ بلوچ ءِ گلزمین بھا کُت ءُ بلوچ در پہ در ءُ ھاک پہ سر کُت۔ ھمیشانی روک کُتگیں آس ءَ بلوچ روچ ءِ مروچی سچگ اِنت۔ بلے بالاچ تہ انگت بالاچ اَت۔ مزن شان اَت۔ راج پھاز اَت۔ بالاچ بلوچی اَت ءُ گوں بلوچی شان ءَ بلوچ ءِ رھبند ءِ سرا روان اَت۔۔۔۔۔۔۔۔

بلے منی وڑیں سر سِستگ ءُ بیم آماچیں بلوچی ءَ بالاچی شان ءِ ستاہ نہ براھیت۔۔۔ گُشنت کہ شعراں ھما مرد گُشنت کہ وت موھری دعوا گِر اَنت۔ ما لبزانی پُشت ءِ چیریں ندکار اِنت۔۔۔ ما ڈیھ ھاک ءِ مھر ءَ نا آشنا ءُ بُزدل بیتگ اِنت ءُ ساہ پہ ھُرجنگ در مُلک ءَ آؤرتگ۔۔او بالاچ روچ اِنت ءُ مئے لبزی ستاھانی مُھتاج نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔ ما لبزانی پُشت ءَ وتی بے دلے ءِ راز ءَ چیر دیگ لوٹیں۔۔ من اے راتی مارتگ، بلے دومی آن لائن سنگت باریں ماراں یا اِنّا؟ ھما بزاننت ءُ ھمایانی عمل ءُ ایمان۔۔۔ اگاں ناں پہ راستی بچاریے راج سرمچاری نام ءِ سرا مئے وڑیں پناھگیرانی کِسہ سک دراج اِنت۔۔ اے کِسہ ھما وھد ءَ بندات بوت کہ زردوستیں میر ءُ سرداراں کہ ایشانی تھا مکران ءِ بھائی خان، جام لسبیلہ ءُ نواب آف خاران ھواراِتاں ، اے گُلزمین قحبگانی گورا بھا کُت۔ ھما وھد ءَ بالاچ ، بالاچ بوت ءُ پناہ گیر، پناھگیر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

 بلے من ءَ ھما فلسطینی آزمانک نویس باز دوست بیت کہ آ مرگ ءِ بیم ءَ چہ ڈیھ ءَ دراَتکگ۔ بلے آئی ءَ وتی بے دلے ءِ داستان پہ بے ریائی بیان کُتگ۔۔۔۔۔ھو ما آوڑ نہ اِنت ۔ ما تتکگیں کمپیوٹر اسکرین ءِ پُشت ءَ وتی بے دلے ءِ راز ءِ چیر دیگ ءِ جُہد ءَ کنیں۔۔۔۔ ھمے بے عملی ءِ چیر دیگ ءِ سکین اِنت مارا نبشتہ کنگ فرمائیت۔۔ وتی سرمچاری ءِ زاھر کنگ ءِ ھاترا لھتے ءِ ستا کنگ ءُ دگہ لھتے ءِ ڈوبارگ فرمائیت۔۔۔ھمے ھاترا ما ءُ مئے بازیں راج کواس مرچاں اسکرین سرمچار جوڑ بیتگ اِنت ءُ مئے سوب ءَ بازیں مردمانی دِل آزاری بیت ءُ بازینانی وش گلائی بیت۔۔۔۔۔۔۔ ھمے بے دلی اِنت مارا بُزدل ءُ دو تل ءُ دوپوستی جوڑ کُتگ۔۔۔۔۔۔ بلے اصل گپ اِش اِنت ما بُزدلیں۔ تتکگینیں۔ بلوچ ءَ گُشتگ روباہ وتی ھونڈا ھم شیر بیت۔۔۔ بلے مئے کِسہ دگرے۔۔۔ بلے مئے تھا فلسطینی آزمانکار ءِ وڑیں راست گُش نیست وتی بے دلے ءِ راستی ءَ پدر بہ کنت۔۔۔ ما لھتے وت ءَ اسکرینانی پُشت ءَ چیر دئیں ءُ لھتے وت ءَ آزمانک ءُ شعر ءُ نبشتانکانی۔۔۔۔ پمیشا مئے ریا کاری یے قلم ءِ نویستگیں سیاھگ مھر ءُ زانت ءَ ابئید کینگ ودى کن انت ءُ راست اش کنگ ءِ تاگت ھم مئے تھا نیست۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔بلے بالاچ وا بالاچ اِنت۔۔۔

پمیشا منی مرچیگیں کِسہ منی زھگ ”بالاچ” ءِ کِسہ اِنت۔۔۔بالاچ گُلزمین ءِ جاھمنند اِنت۔ بالاچ اوستانی دُنیا ءَ زندگ اِنت ءُ من درانڈیھی آن لائن سرمچاراں گوں ھوار لبزانی پُشت ءَ وتی بُزدلے ءِ راز ءَ چیر دیگ ءِ جُہد ءَ کنگ ءُ آں ۔ بالاچ ماہ اِنت ءُ من تھاریانی تھا وت ءَ شوھاز کناں ۔۔ بالاچ ھر شپ گوں من ھمتران بیت۔۔ بالاچ ھرشپ من ءَ توار جنت کہ ابّا کدی کائے۔۔ مرچی بالاچ گوں من ھمتران بوت ۔ بالاچ بدل بیتگ اَت۔ آ چہ من دِل پروش بیتگ اَت۔۔۔ آئی ءَ گُشئے گمان بیتگ اَت کہ من بے دِل بیتگ آں۔۔ آ گُشئے زانگ ءَ اَت کہ من کدی نو ڈیھ ءَ واتر نہ کناں۔۔۔ پمیشا آئی ءَ گُشت  تو نیائے وا میا۔۔۔ بلے

         ”منی واستہ موبائلے دیم دیے”

من گُشت تو کسان یے ، تئی عمر چار سالیں ، تو موبائل ءَ چی کن یے؟

گُڑا گُشتے

”فوجی راہ ءَ گوزنت، من سرمچالاں (سرمچار) ھال دیاں”۔۔۔۔۔۔

من پُرشتاں کپتاں ، من زانت کہ بالاچ ، بالاچ اِنت۔ بالاچ چو مئے عکسی سرمچارانی وڑیں بے دلے نہ اِنت۔۔۔۔۔ بالاچ تہ انگت بالاچ اِنت۔ بالاچ مزن شان اِنت۔ ھو بالاچ بے دِلے نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
................................................................................