زانتکار انسانی راجدپتر ءَ لھتے دورانی تھا بھر کن اَنت۔ نامداریں کواس واجہ ”اینگلز” گُشیت کہ انسان ءَ اے جھان ءَ پنچ دورانی تھا زند گوازینتگ۔۔۔۔۔
1۔بنکی سوشلزم ءِ دور
2۔زمین داری ءُ غلام داری دور
3۔جاگیر داری دور
4۔ سرمایہ داری ءُ صنعت کاری دور
5۔ نوکیں وھد ءِ سوشلزم دور ( کہ ردوم زیرگ اِنت ءُ انسان ودار ءَ اِنت)۔
بزاں بقول اینگلز یا ھیگل یکشلیں ارتقائی عمل ءِ پژگرد ءَ ھر دورے دومی دور ءِ آسرا وت ءَ وت سرگڈ یا دومی دور ءِ تھا وت ءَ بدل کنت۔۔۔۔بلے راستیں گپ اِش اِنت زانتکاراں ھمینکہ ریس ءُ پریس کُتگ۔ انسان ءَ وشدلیانی ودار ساچیں مستاگ داتگ، بلے گُشئے بے سوب بیتگ اَنت۔ دور بدل بیتگ اَنت۔ نظامانی پژگرد ءَ نوکیں نظاماں ردوم زُرتگ۔ نوکیں نوکیں رھبند ٹھینگ بیتگ اَنت۔۔ بلے اے رھبند ھچ وڑا بزگیں بنی آدم ءِ دردانی دوا نہ بیتگ اَنت۔ اسٹالن بہ بیت یا قذافی ، پدریں مثال اَنت۔ ایشاں رھبندانی بدل کنگ ءِ بلاھیں بلاھیں جار جتگ۔ ٹوھیں ٹوھیں کتاب نبشتہ کُتگ۔ بلے ھما رستری سنچ۔ نہ وت بدل بیتگ اَنت ءُ ناں ایشاں انسانی سماج بدل کُت کُتگ
واجہ اینگلز ءِ ردا بنکی سوشلزم ءِ دور سک باز وش بیتگ۔ چو گُشئے نیچرل زندگی یے بیتگ۔ مھرانی زندگی بیتگ۔۔ یک مُشتی ءُ یک دستی ءِ زندگی بیتگ۔ بنی آدم ءَ نہ زانتگ کہ جنگ چی ئے۔ مذھب چی ئے، قومیت چی ئے، مذھب نام ءَ یا خدا ءِ نام ءَ جنگ چی ئے، راج پھازی ئے نام ءَ جنگ چی ئے، بزاں بلوچ جاپانی بیتگ ءُ جاپانی بلوچ ، عرب انگریز بیتگ ءُ انگریز عرب۔ کس ءَ دومی قومیت ءِ نام ءِ سرا یا مذھب ءِ نام ءِ سرا شگان نہ جتگ۔ بس بنی آدم مھرانی جھان ءَ زندگ بیتگ۔ بزاں بنی آدم مھر ءُ مھر بنی آدم۔ اے ردا من ءَ واجہ رزاق نادر ءِ ازل ءِ فلسفہ باز دوست بیت۔ بزاں انسان ازل ءِ جھان ءَ زندگ بیتگ۔انچو کسے گوست ءَ چماں شانک بِدنت، واجہ ءِ فلسفہ ءِ اصل ارواہ ءَ بہ فھمیت۔ بلے رند ءَ وتگڑیں عقل مندی یے دعوا کنوکاں بنی آدم ءِ زند جہنم جوڑ کُتگ۔ راج ءُ مذھب جوڑ بیتگاں۔ پدا مذھب یا قوم یا ملکانی نام ءِ سرا جنگ ءُ بجنگانی نہ کُٹوکیں لڑے کہ ھمے عقل مندانی پیدا کُتگینیں کہ ھمے عقل مندی یے دعوا دار روچ ءِ مروچی بنی آدم ءِ سرا چٹی اَنت۔ ایشاں بازیں ٹیکنالوجی ءُ بازیں بمب اڈ کُتگ ءُ انسان ءِ دست ءَ داتگ انت ءُ انسان مذھب، قومیت ءُ دگہ بازیں نامانی سرا یکے دومی ءِ کُشت ءُ کوش ءَ کنگ اِنت۔۔۔۔۔ نو بیت کنت کہ چہ انسانی زند ءَ دلپروشیں بلوچی زبان ءِ نامئیں مھرانی شاعر ءَ ھما بنکی دور یک رندی پدا یاد کُتگ ءُ گُشتگ۔۔۔
او وھد ، بچر پُشت ءَ زیمیں دل ءَ آزین ئے
چے زانے، کہ چے چے گون اے رپتگیں زند ءَ را
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چے زانے، کہ چے چے گون اے رپتگیں زند ءَ را
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے بزگیں بنی آدم تہ انگت دِلپروش نہ اِنت۔ بنی آدم نوکیں سوشلزم زند یا نوکیں دور ءِ انسان ءِ آیگ ءِ ودار اِنت۔ نہ زاناں انسان وتی دل ءَ وش کنت ءُ وت ءَ سھڑینیت یا انچیں اُمیتے است۔ انچو کہ ”اوشو” ءَ وتی کتاب ”آیوکیں دور ءِ انسان” ءِ تھا انچیں دل وش کنوکیں لیکہے دیم ءَ آؤرتگ۔ یا مارکس آیوکیں وھد ءِ نوکیں رھبند ءُ نظام ءِ گپ ءَ جنت۔ بزاں پدا ھما بنکی سوشلزم عہد نوکیں ءُ سائنسی رنگے ءَ دیم ءَ کئیت۔ بنی آدم پدا مھرانی جھان ءَ زندگ بیت۔۔مذھب لُڑ اَنت۔ راج لُڑاَنت۔ بس انسان پشت کپیت۔ بنی آدم مھر ءُ مھر انسان ، بلے من گُشاں اے انسان ءِ پد نبودیں ھیالے۔۔۔ بس دل ءِ سھڑینگ۔۔۔ انسان وتی عقل مندی یے پژگرد ءَ کُتگیں ردیانی پُرس ءِ دارگ ءِ ھاترا بس نندیت ءُ وت گلائی کنت۔۔۔ بنی آدم ءَ وت ءَ انچیں گپچلے یے تھا دور داتگ کہ دوبر درآیگ مشکلیں کارے۔ اے مذھبی ءُ قومی لیکہانی پروش دیگ پد نبودیں ھیالے۔۔۔ ایشانی پروش دیگ واجہاں سک گرانیں۔ وتی مرگ ءِ دعوت دیگ ءِ برابر اِنت۔۔۔ پمیشکہ خلیل جبران قومی بنیادانی لُڑینوک گُشگ بیت ءُ کارل مارکس کافرءُ عطا شاد گنوک ءُ بے معنیٰ۔۔۔۔۔۔ ھمے پژدرءَ عطا شاد گُشیت۔۔۔
چے رستریں دُنیا ءِ مھر ءَ چہ یکیم اِنت دِل
لوٹ اِت چہ دراں پرچے آخر من وفا ءَ را
عطا ءِ ردا انسان ءِ عقل مندی ءِ سنچ ءَ اے دُنیا تباہ ءُ برباد کُتگ۔ مھر نہ گواھیت، بلے انسان وت ءَ ذمہ وار نہ گُشیت، در ابرمی (مافوق الفطرت) ھستیاں ذمہ وار گشیت۔ ھمے عقل مندی ءَ انسان تقدیر پسند جوڑ کُتگ۔ وتی ردیانی جنازہ ءِ سرا نِشتگ ءُ چہ در ابرمی ھستیاں دعا لوٹیت۔ پمیشا عطا عینیت پسندانی لیکہ ءَ رد کنت ءُ پہ عطا ءَ چہ در ابرمی قوتاں دعا ءِ لوٹگ وتگڑیں ھیالے ءُ وتی دل ءِ سھڑینگ اِنت۔ انسان زند ءَ چہ یکیم بیت تہ ھمے کار ءَ کنت ءُ ھر عمل ءِ ذمہ وار تقدیر ءَ گُشیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔بلے ادا کئے اِنت اے ٹوھیں انسان ءِ آفاقی سِنچ ءَ پوہ بہ بیت ءُ عطا ءِ اصل رنگ ءَ بِزانت۔ عطا ءِ زانگ ءَ انسان ءَ باز وھد درکار اِنت۔ عطا بنی آدمی زند ءِ ھر عھدانی شاعر اِنت ءُ عطا ءِ زانگ ءَ مارا سرجمیں انسانی تاریخ وانگ لوٹیت، عطا پہ دیم معنیٰ دیگ نہ بیت.
لوٹ اِت چہ دراں پرچے آخر من وفا ءَ را
عطا ءِ ردا انسان ءِ عقل مندی ءِ سنچ ءَ اے دُنیا تباہ ءُ برباد کُتگ۔ مھر نہ گواھیت، بلے انسان وت ءَ ذمہ وار نہ گُشیت، در ابرمی (مافوق الفطرت) ھستیاں ذمہ وار گشیت۔ ھمے عقل مندی ءَ انسان تقدیر پسند جوڑ کُتگ۔ وتی ردیانی جنازہ ءِ سرا نِشتگ ءُ چہ در ابرمی ھستیاں دعا لوٹیت۔ پمیشا عطا عینیت پسندانی لیکہ ءَ رد کنت ءُ پہ عطا ءَ چہ در ابرمی قوتاں دعا ءِ لوٹگ وتگڑیں ھیالے ءُ وتی دل ءِ سھڑینگ اِنت۔ انسان زند ءَ چہ یکیم بیت تہ ھمے کار ءَ کنت ءُ ھر عمل ءِ ذمہ وار تقدیر ءَ گُشیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔بلے ادا کئے اِنت اے ٹوھیں انسان ءِ آفاقی سِنچ ءَ پوہ بہ بیت ءُ عطا ءِ اصل رنگ ءَ بِزانت۔ عطا ءِ زانگ ءَ انسان ءَ باز وھد درکار اِنت۔ عطا بنی آدمی زند ءِ ھر عھدانی شاعر اِنت ءُ عطا ءِ زانگ ءَ مارا سرجمیں انسانی تاریخ وانگ لوٹیت، عطا پہ دیم معنیٰ دیگ نہ بیت.
بلے من ءَ نوکیں دور ءِ انسان ءِ عقل ءِ سرا سک بد کئیت۔
