یک دِل زدگ ءُ درانڈیھیں ندکاری یے مڈّی چی اِنت ؟ بس یاتانی دور پاندیں سفر۔۔۔۔۔۔شپ آگھیں زند ءَ گُشئے گیرانی لڑے دمبوسیں ارواہ ءِ دامن ءَ کماتگ۔ پاد ءُ دست گوں مُھکمیں تیلاں ٹٹایگ بیتگ اَنت۔ پہ من کرد ءُ کار ھچ پش نہ کپتگ۔ زبان عھد ءِ ناباورانی منت ءَ خاموش اِنت۔ نو تُستگیں قلم ھم دوستانی جوریں شگاناں ایرجیگ کُتگ ءُ دیر نہ کنت ک وھد ءِ ھیروپانی میار بیت۔۔۔ بس اے دمبرتگیں ارواہ ءِ دامن ءَ یک ھیالے نکش بیت۔ گوست ءِ یک یاتے سرکشان کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے گیرانکیں یات اِنت کہ من ءَ گوست ءِ مولماں بارت ءُ سر کنت۔ پیاپیں جمبر کہ وتی موسمی ترمپاں ایر دینت۔ شیپ ءُ سرتلانی لُڑیں نوک آپ کوہ ءُ اگارانی دامن ءَ رُستگیں زامُر ءُ مسکیں گونکانی سر ناڑاں سماران کنت ءُ گوں نھنگ ءُ بولان ءِ کوراں ھوار بنت ءُ دشت زندیں پیر بُگ ءُ بیٹاں سیراپ کن اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھیال روان کنت ، ھمے پُرگنجیں ڈگار ءَ سفر جنان کنت۔ ۔ تہ ھمے ھیال ءُ گیرانی تھا دگہ بازیں کِسّہ ءُ داستان سرکشان کن اَنت۔ ھمے کسہ اَنت کہ منی راجی زند ءِ مڈی اَنت ، ھمے داستان اَنت منی سرڈگار ڈیھ ءِ گوست ءُ آیوکیں وھد ءَ گوں بندوک اَنت۔ من ءَ مھر ءَ گھگیری یے نمیرانیں زندی بخشاینت۔ ھمے صدوئی مھر ءُ بالاچی گھگیری ءِ راجدپتر اِنت کہ منی گُلزمین ءِ دلبند ءَ کل اِنت۔ بلے اے صدوئی مھر ءُ بالاچی گھگیری یے سنچ ءَ ھما کس پوہ بنت کہ آ ھمے داستاناں وتی زند ءُ مرگ ءِ ھمراہ کن اَنت۔ ھمے روایتاں گوں بندوک اَنت۔۔۔۔۔۔
انچو عطا گُشیت کہ
گُشنت ھما کہ ھر عھد ءَ را گون بالاچی
ھماکہ دُژمن ءِ بدواھی ءَ بدی نہ گُشنت
ھماکہ دُژمن ءِ بدواھی ءَ بدی نہ گُشنت
چیاکہ زاہ ءُ بد کنگ، پد گُشی منی روایتانی بھر نہ اِنت ،بلے عطا ءِ اے شعر ءِ تاریخی پشدر ھم زانگ لوٹیت۔ پہ راجی روایتانی زانگ ءَ بالاچی گھگیری یے زانت المی اِنت۔ ھمے کسہ اِنت کہ بلوچ ءَ گوں وتی راجی زند ءَ بندوک کنت ، بلوچ ءَ راجدپتری زانتی بخشائیت۔ بالاچی جنگ عھد ءِ زوراک ءِ ھلاپ ءَ بیتگ۔ دروگ ءِ ھلاپ ءَ راستی ئے جنگ بیتگ۔ زوراک وتی ئے بیت یا ڈنی ئے۔۔ پہ بلوچ ءَ آ زوراک اِنت۔ دُژمن اِنت۔ بیبگری زوراکیانی ھلاپ ءَ بالاچ ءَ جنگ کُتگ۔ بالاچ بیبگر ءِ ھون ءِ تُنّیگ بیتگ۔ بیبگر ءَ ھم پہ بالاچ ءَ دنتان درشتگ۔ اے دوئیں ھرجاہ یکے گوں دومی ءَ دوچار بہ کپتیناں تہ یکے دومی یے زھمانی دپار بیتگ اِت اَنت۔ بلے بیبگر پہ بالاچ ءَ کلوہ شکسائیت ءُ گُشیت۔۔۔
او مڑاھانی مرد کُشیں بالاچ
اے ناکہ بیبگر اِنت تو کُشتگ
اے دگہ راجی برنگنیں ھوتی
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
یاکہ بیبگر وتی شپ ءِ چاریگاں ھبر دار کنت ءُ گُشیت کہ
آ مُرگ کہ شپاں نیم بال اَنت
بالاچ ءِ کمان ءِ تیر اَنت
بالاچ ءِ کمان ءِ تیر اَنت
پانزدھمی صدی ھم پہ بلوچ ءَ ھونئیں داستانی داریت۔ رند ءُ لاشاریانی جنگ ءَ بازیں بلوچ ورناہ براتی کینگانی ھرجان بیت اَنت ءُ گوھری ھِرانی ڈیساں شُت اَنت۔ ھمے کسہ اِنت کہ بلوچ ءَ ھر دور ءُ ھر زمانگ ءَ کُھتیگ کنت۔ رند ءُ لاشار پیڑ اِتاں، یکے دومی ءِ ساہ ءُ سرانی دُژمن بیتاں۔ سی ھزار راج ورناہ چاکر ءُ گوھرامی وت براتی اڑانی ڈیساں شُت اَنت۔ بلے میر چاکر رنداں ڈاہ دنت ءُ گُشیت کہ۔۔۔۔۔۔۔۔
بِل اِت رنداں وتی مراگاہ ءُ منگھاں
درم گوریں کاڑانی کنک ءُ ھمزانیاں
بگ رکابان ءُ ھلمہ ءُ تنداں بوتکگ اَنت
شیر دلیں گوھرام ءِ وکاباں رُمبینتگاں
درم گوریں کاڑانی کنک ءُ ھمزانیاں
بگ رکابان ءُ ھلمہ ءُ تنداں بوتکگ اَنت
شیر دلیں گوھرام ءِ وکاباں رُمبینتگاں
چاکر وتی ھونئیں دُژمن گوھرام ءَ شیردل گُشیت ءُ لاشاریانی لشکر ءَ وکاب (شاھین)۔نو کئے اِنت کہ مرچی کمے سیاسی اختلافانی بُنیاد ءَ اے راجی روایتانی پاسداری ءَ بہ کنت۔ دُژمن وتی بہ بیت یا ڈنی آ ترا کُشگی اِنت۔ بلے بلوچ ءَ گُشتگ ”زبان تئی باھوٹاں”۔ مرچی کئے اِنت کہ بلوچی زبان ءِ پاسداری ءَ بہ کنت( چیاکہ زاہ ءُ بد پنجابی کار اِنت۔ بلوچ ءِ روایتانی بھر نہ اِنت)۔ ھمے راجی روایتانی پاسداری اِنت کہ بلوچ ءَ سر بلندیں نامے داتگے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے بلوچ ءِ دل ءَ ھمینکہ وت براتی کینگانی آس جمبور بیتگ۔ آ جنگ ءِ میدان ءَ یکے گوں دومی ءَ پیڑاِتگ اَنت۔ بلے وھدیکہ دری دُژمنی ءَ اُرش کُتگ تہ بلوچ ءَ وت براتی کینگ بے ھال کُتگ اَنت ءُ تپاک ءُ یک مُشت بیتگ ءُ دُژمن ءِ ھلاپ ءَ جنگ ءَ ساڑی بیتگ۔ اے روایت مارا ھما وھد ءَ دیم ءَ کئیت کہ قندھار ءِ شاہ ءِ جنک بیبگر رند ءِ عشق ءَ گنوک بوت۔ بیبگر رند وا چوناہ ءَ سنچ دار ءُ سیاسی زانتکاریں ورناھی اَت۔ آئی ءَ چوناہ ءَ لوٹ اِتگ اَت کہ من رند ءُ لاشار ءِ میان ءَ اے وت براتے جنگ ءَ ھتم بہ کناں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔شاعر گُشیت
بیبگر کمکے پیش کپتگ
اسپ ءِ لگام ءِ گیپتگ
کہ سردار کینگاں کوتاہ کن
لاشاری ھزار مرد بنت
بئید ءِ زھم جنیں نوھانی
ھر دو بنداں پلو ءَ پجی ءَ
دیم کِنزگ ترا گران ترّیت
پد کنزگ پر آھاں عیب اِنت
اسپ ءِ لگام ءِ گیپتگ
کہ سردار کینگاں کوتاہ کن
لاشاری ھزار مرد بنت
بئید ءِ زھم جنیں نوھانی
ھر دو بنداں پلو ءَ پجی ءَ
دیم کِنزگ ترا گران ترّیت
پد کنزگ پر آھاں عیب اِنت
گُڑا میر بیبگر ءِ اے سیاسی زانت ءِ جواب ءَ بس جوریں شگان اَتک۔ رنداں گُشت۔۔۔
بیبگر گوڈلاں سرھمینتگ
ھندیاں مترسے داتگ
گُڈ ءِ قندھار ءِ جنگ ءَ
ھیسستی نئیت داوایاں
ھندیاں مترسے داتگ
گُڈ ءِ قندھار ءِ جنگ ءَ
ھیسستی نئیت داوایاں
بلے گُشت یے بیبگر تو فکر مہ کن ءُ دل ءَ مہ ور۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اودا ما روئیں داوائی
یک کِرے ترا واپینیں
جُلے تئی سرا پِرینیں
جنگ ءَ ما وت ءِ میڈینیں
تیراں تئی کش ءَ گوازینیں
ما ءُ زھم جنیں نوھانی
تو نند ءُ گند کئی سوب بیت
یک کِرے ترا واپینیں
جُلے تئی سرا پِرینیں
جنگ ءَ ما وت ءِ میڈینیں
تیراں تئی کش ءَ گوازینیں
ما ءُ زھم جنیں نوھانی
تو نند ءُ گند کئی سوب بیت
ادا بیبگر ءَ دیست کہ اے پُر کینگیں رند ءُ لاشار براتی کست ءُ کینگاں ھمینکہ کَٹ ءُ رُج ءَ بُرتگ اَنت کہ ادا منی سیاسی زانت کار نہ کنت۔ پمیشا آئی ءَ پہ رِپک ءُ ھُنر قندھار ءِ شاہ ءِ جنک وتی زیبائیں زبان ءِ عشق ءَ گنوک کُت ءُ دُز اِت ءُ آؤرت کہ بِلّے پُر کینگیں ورناھانی دیم چہ وت براتی اڑاں تریت ءُ گوں ڈنی دُژمنی ءَ بیت۔ ھمدا رند ءُ لاشاراں وتی وت براتی کینگ وئیل کُت اَنت ءُ یک مُشت بیتاں قندھاری شاہ ءِ ھلاپ ءَ جنگ ءَ ساڑی بیت اَنت۔ رند ءَ شاہ ءَ دیست کہ بلوچانی لشکر باز مُھکم اِنت تہ آئی ءَ وتی جنک گوں بیبگر ءَ سانگ دات ءُ گوں بلوچ لشکر ءَ سلاہ کُت۔ بیبگر رند ءِ سیاسی زانت ءَ سوب مندی رس اِت۔ بلے رندا پدا رند ءُ لاشار پیڑ اِتنت ءُ شھید ورناہ بیبگر ھم ھمے جنگانی وڈاليگ بوت۔ پمیشا من بیبگر رند ءَ بلوچ راجدوستی ءِ اولی سمبل گُشان۔۔۔۔۔ چاکر ءُ گوھرام پہ من پوچ اَنت۔
