راجی چاگرداں ھر وھد ءَ کہ دلپروشی یے سیاہ تھاریں جمبر مانپوشیت ، تا ھمک راجی پُسگ دلتپرکہ ءُ سراں ولی بیت کہ چی بہ کنیں۔ راج زھگانی گیمرانکیں چم پہ وشیں بانداتے ءِ امیت ءَ ارس شل اَنت۔ ھمے ارس، ھمے گیمرتگیں اوستانی بے برمشے راج پھازیں ندکار ءُ شاعر ءِ جیڑگانی بُنزہ جوڑ بنت ءُ راج زھگاں جوانیں اوستانی بانداتے ءِ سکین ءَ دینت۔ چیاکہ وھدی راجانی زندگی ءَ چوشیں جاور ھال ودی بنت تا راج ءِ سیاسی کارندہ ءَ بگر تاں ندکار ءُ شاعر ءَ درا، اے درست وتی مارشت ءُ لیکہاں وھد ءِ ھیروپانی میار کن اَنت ءُ دیم پہ بے منزلیں سفرے ءَ۔ بلے راج پھازیں شاعر ھما اِنت کہ چوشیں جاورھالاں ھم آھانی مارگانی زر پہ وشیں بانداتے ءِ امیت ءَ بہ زریت۔ ھشتاد ءِ دھک ءَ وھدی بلوچ لھتے بلوچ انقلابی کامریڈاں وتی راہ بدل کُت۔ نود ءِ دھک ءَ وھدی چہ ھمے سیاسی رھشونانی سوب ءَ ماں بلوچ چاگرد ءَ یک انچیں سیاسی بے بھیسہی ئے ودی بوت کہ ھر کس پہ دیم بوت۔ آزادی ءِ تران کنوک پارلیمانی سیاست ءِ دیمپان بوتاں ، بازیں راجی شاعر ءُ ندکاراں ھم وتی قلم پُتینکاں چگل دات اَنت بلے چوشیں جاوراں ھم واجہ قاضی ھما راج پھازیں شاعرانی اولی سرپ ءَ گندگ ءَ کئیت ءُ آئی ءَ وتی لبز ءُ جوڑشتانی بالاد یک انچیں شر رنگیں دروشمے بخشات کہ تاکہ وھد ءُ جاورانی ردا وتی شاعری ءَ چاگردی لوٹانی تب ءَ بیاریت ءُ راج زھگانی دل ءِ مارشت جوڑ بہ کنت ، چیاکہ قاضی راج پھاز ءُ مقصدی شاعرے۔۔۔ قاضی ءَ ھما دور ءَ گُشتگ
مھپر نہ شِنگاں بیگھاں بالاد ءِ ماں لُنجیں شپاں
بیچار کنت باریں من ءَ کئے یاد ماں لنجیں شپاں
مارا گُلاب ءُ آسمی، پُلانی گیج اَنت ترانگ ءَ
چو نرم نرم ءَ ایر بنت تئی پاد ماں لُنجیں شپاں
قاضی پہ ڈیھ ءِ ھاترا پاھو چہ سُھر ءَ شر تریں
باریں کئی بھت ءَ کپیت اے ساد ماں لُنجیں شپاں
بیچار کنت باریں من ءَ کئے یاد ماں لنجیں شپاں
مارا گُلاب ءُ آسمی، پُلانی گیج اَنت ترانگ ءَ
چو نرم نرم ءَ ایر بنت تئی پاد ماں لُنجیں شپاں
قاضی پہ ڈیھ ءِ ھاترا پاھو چہ سُھر ءَ شر تریں
باریں کئی بھت ءَ کپیت اے ساد ماں لُنجیں شپاں
ھمے غلامی یے سیاہ تھار ءُ لنجیں شپانی تہہ کُشیں درد ءُ اندوہ اِنت کہ واجہ قاضی ءَ ھردور ءُ ھوزمانگ ءَ پہ آجوئی یے سُھر دپیں گوربام ءِ ودار ءَ بیچاڑ کنت۔ گلاب یاتیں اوستانی پاد برمش آئی ءِ شاعری ءِ چھرگ جوڑ بنت ءُ پر آئی ءَ راج زھگانی شھیدیں ھونانی لیک آجو آسریں تلاھے ءِ بستار ءَ دارنت۔ ھمے بستار اِنت کہ مبارک قاضی ءَ چہ دومی شاعراں جتا کنت۔۔پمیشا راستی ھمیش اِنت کہ
چشیں قاضی ئے کہ مبارک اِنت
پدا مشکلیں کہ ودی بہ بیت
پدا مشکلیں کہ ودی بہ بیت
گُشنت راج پھاز ءُ مقصدی شاعر ھما اِنت کہ آ گوں وتی راجی چاگرد ءَ مہ سدیت۔ آ راج ءِ بے برمشیں جیڑگانی بالاد ءَ امیت ءِ پوشاکی گور ءَ بہ دنت۔ بے سریں راھانی مسافر ءَ راستیں راہ ءِ نشون ءَ بہ دنت۔ پمیشا قاضی ھما دؤر ءَ ھم ھمے گسر کپتگیں راھی آں گوانک جنت ءُ گُشیت کہ سنگتاں۔۔۔۔۔۔۔۔
چی اِنت منی وشوابی یے حاصل گوں شراب ءَ؟
تاں کد وت ءَ ریپ دینت اے دل گوں شراب ءَ
ھر کِشک من ءَ بارت اِنت تئی میتگ ءِ پاندا
من گار كگ تواھگ ءِ منزل گوں شراب ءَ
ترمپ ترمپ ءَ رِچ اَنت ارس چہ بیچارگ ءِ چماں
ھیران اِنت کُشندہ ، منی قاتل گوں شراب ءَ
مرچییگیں وانندہ کہ باندات ءِ اُمیت اِنت
جِند ءَ وتی تاوان دنت جاھل گوں شراب ءَ
تاں کد وت ءَ ریپ دینت اے دل گوں شراب ءَ
ھر کِشک من ءَ بارت اِنت تئی میتگ ءِ پاندا
من گار كگ تواھگ ءِ منزل گوں شراب ءَ
ترمپ ترمپ ءَ رِچ اَنت ارس چہ بیچارگ ءِ چماں
ھیران اِنت کُشندہ ، منی قاتل گوں شراب ءَ
مرچییگیں وانندہ کہ باندات ءِ اُمیت اِنت
جِند ءَ وتی تاوان دنت جاھل گوں شراب ءَ
نو ما گندیں کہ ھمے راج پھازی مارشتاں کہ داں روچ ءِ مروچی واجہ قاضی ءِ شاعری ءِ براہ اَنت ۔ قاضی تہ انگت وتی کرارانی پدا اوشتاتگ۔ قاضی ءِ شاعری جوزگ تہ انگت پہ راج ورناھانی سکین ءَ یک روکیں قندیلے ءِ بستار ءَ دار اَنت۔ پمیشا من ھیال کُتگ کہ قاضی وتی عھد ءِ ناں بلکیں ھر عھد ءِ شاعر اِنت۔
نہ زاناں من ءَ تو چے پئیم ءَ کُشئے؟
