تو ارے کارے زان ئے دوشی من پدا وابے دیستگ ءُُ تنیگہ من،،،
تو بِل یار گوں وتی وتگڑیں واباں مئے وھد ءَ ھراب مکن
اِناں یار تھنا منی جندے گپ بیت اِنت من پریشان نہ اِتاں
تو چونیں وابے دیستگ گڈاکسہ کن مپت ءَ چیہ پریشان کنے
یار واب اِے وڑا اِنت کہ من گوادر ءَ گاراں
ھاھاھاھاھاھا تو پھک ءَ گنوکے وتی جندے لوگ ءَ مردم گار بہ بیت ھمنچو بکن ءُُ بس کن
باور کن واللّہ من آ سھت ءَ ترا ابید وتی درائیں سنگت ءُُ مردم شوھاز کت آں کس ندیست
کہ منی رھشونی بکنت منءَ لوگ ءَ ببارت ءُُ سر بکنت منی چپ ءُُ چاگرد ءَ پلیتیں پنجاپی اِتاں بس،
دگہ من پہ وت ءَ کس ندیست
بس کن بس بس کن من ترا پیسرا گشت کہ اِ ے کسہ ءَ دیم ءَ مہ برکہ من ءَ دوست نہ بیت
زاناں کئے ءَ دوست بیت بلے واب تو زان ئے واب اَنت پدا دل ءَ لوٹ اِت شھیدیں سنگتانی
کبراں شوھازبکناں دلءَ تاھیرے رسیت بلے ھشکیں سرجئنگ ھچ پہ ھچ من گاراِتاں پھکءَ گار،
یکبرے دلءَ گشت چہ پنجاپی ءَ رھشونی زیراں پدا ھیال کت تو سھی بئے زار گِرے کہ من تنیگہ پنجاپی لٹک یل نہ داتگ
بلے یار نوں بل اے وابے کسھاں دگہ گپے بجن مارا پریشان مکن کہ ما وتی لوگءَ ھچ وڑا پنجاپیءَ دات نکنیں
دگہ کجام گپءَ بجن آں باز برا مردم وت گسر کپیت آئی دلءَ دنیا چپّگان اِنت گوں من ھم انچو بیتگ تو پریشان مبئے من کمو پیسر گسر کپتگ آں گار بیتگ آں نوں ھدا ئے شگریں شھیدانی رتکگیں ھوناں من دیست کناں،زمینءِ گماں ءُُ آوار جتگیں برات ءُُ گھار ءُُ کماشانی درداں مارت کناں منی چم پچ اَنت نوں دلجم
بئے من گار نباں
پاھار, پُردل میدک,
