راج واب اِنت ناں زبان ئے گم،ناں زمین ئے درد،ناں وتی گُلامی ئے مارشت چُشین ھچ سما ءُُ زانگ نیست،پہ یک راجے ءَ آئی ءِ زبان ءِ چے ارزِشت اِنت ؟یا زمین مات اِنت ءُُ پہ چُک ءَ مات ءِ چے ارزِشت ھمے وڑا گُلامی ئے بے مانائیں زندے سرا جیڑگ ءُُ آجوئی ئے پُرکیپیں زندے کُمارانی لزّتاں گوں سربار بُوگ ءَ کئے سرپد بہ بیت کسے ھست کہ منی اِے دوئیں دانکاں وتی دامن ءَ بہ بندیت کسے ھست کہ منی گپاّں اِشکنگ ءَ اِنت آگائیں مردم کس نیست اِے کُل واب اَنت منی ھیال ءَ من گنوکاں ھشکا جوڈگ آں
اِناں واجہ نئیکہ اِے واب اَنت ءُُ نئیکہ تو گنوکے
گُڑاں اِدءَ منی گپاں کس گُوش نہ داریت پرچہ؟
من ترا چے بُگشاں واجہ مروچاں ھشکین گپ جنگے وھد شُتگ اِے مردم کہ تئی دل ءَ واب اَنت اِے زبان، زمین ءُُ راجے اَرزِشت ءَ سرپداں،ھشکیں گپ جنوک سک باز اِنت اگاں تو پہ دل
کار کنگ لوٹئے گُڑاں پیسر ءَ وت چہ واب ءَ پاد بیا،اِے دِگراں پرچہ ڈوبارئے۔۔۔
اِناں واجہ نئیکہ اِے واب اَنت ءُُ نئیکہ تو گنوکے
گُڑاں اِدءَ منی گپاں کس گُوش نہ داریت پرچہ؟
من ترا چے بُگشاں واجہ مروچاں ھشکین گپ جنگے وھد شُتگ اِے مردم کہ تئی دل ءَ واب اَنت اِے زبان، زمین ءُُ راجے اَرزِشت ءَ سرپداں،ھشکیں گپ جنوک سک باز اِنت اگاں تو پہ دل
کار کنگ لوٹئے گُڑاں پیسر ءَ وت چہ واب ءَ پاد بیا،اِے دِگراں پرچہ ڈوبارئے۔۔۔
پاھار, پُردل میدک,
