جھان ءِ راجی جُھدانی پڑا بازیں رھشون ءُ سر گوستگ اَنت کہ لھتے ءَ عدم تشدد ءِ بنیاد ءَ جھد کُتگ ءُ لھتے سلاہ بندیں جھد ءِ منوک بیتگ اَنت۔ چوشکہ چے گویرا ، ھوچی منھ تشدد ءِ منوک بوتگ اَنت ءُ منڈیلا ءُ گاندھی ءُ مارٹن لوتھر کنگ عدم تشدد ءِ۔۔۔۔۔ دوئیں لیکہاں سوب مندی رستگ۔ اے نبشتانک میر صاحب ءِ بابت ءَ شعیب شاداب ءَ نبشتہ کُتگ ، آئی ءِ منت ءَ شنگ کنگ بیئگ اِنت۔ بام ھال ءِ گوں اے نبشتانک ءِ ھیالاں تپاکی ءُ ھمگرنچی المی نہ اِنت۔
کسےءِ سرپد بوہگءِ ہاترا تہنا آئیءِ زندءِ گڈی روچ ءُ عمل چارگ نہ بنت بلکیں آئیءِ سرجمیں حالاتءِ زندگی دیما ایرکنگءُ آئیءِ سرپد بوہگءِ جہد کنگ بیت۔ بایدیں ما ہر کردارءَ گوں استیں دؤرءَ سطحی رنگءَ مہ زوریں بلکیں آئیءِ زندءِ ہر تکءُ پہناتءِ جہلانکیءَ ایر بہ کپیںءُ آئیءِ سرپد بوہگءِ جہدءَ بہ کنیں۔ پرچاکہ لیڈرانی تہا بازیں انچیں صفت بنت کہ پہ ہمک نظریہءِ مردماں جتاجتائیں بستار داراَنت۔ یک صفتے اگاں کسےءَ دوست نہ بیت گڑا دگرےءَ بگندئے دوست بیت۔
وہد وتی ضرورتانی پیشدرءَ ہیرو پیداک کنت وہدے کہ وہدءِ ضرورت سرجم بیت گڑا ہیروءِ کرداوں سرجم بیت۔ وہد وتی ضرورتاں بدل کنت ءُ آئیءِ جاگہءَ دگہ ہیرویے پیداک کنت۔ ہمے حسابءَ وہد جنزان اِنت ہیرو پیداک بوہان اَنتءُ تاریخ آہاں کوہن کنان ءُ بے ارزشت کنان اِنت۔ پمیشکا ڈاکٹر مبارک علی گشیت کہ" دنیاءِ تہا شخصیت پرستیءُ ہیروپرستیءِ ہچ ضرورت نہ اِنت" پرچا کہ اگاں باندا وہدءِ ضرورت دگر بوتاں گڑا انسان وتی مرچیگں ہیروءِ جاگہ باندادگہ ہیرویے درگیجیت۔
میر غوث بخش بزنجوءِ نام اوں ہمے درگتءَ بابائے استمان ایر کنگ بوتگ کہ آ یک وہدےءَ بلوچ قومءِ ہیرو منگ بوتگ۔ بلوچ راجءَ گوں میرغوث بخش بزنجوءَ دلی حب و واہگ بوتگ۔ ہمے درگتءَ عطا شادءَ اوں گوں میرغوث بخش بزنجوءَ دلی ستک بوتگ۔ وہدے میر صاحب بلوچ راجءَ وتی ہیرو نہ لیک اِت ءُ آ ووٹءَ دور دات گڑا عطاشادءَ ہمے حبر سک بد برتءُ پہ میر صاحبءَ ہمے غزل گشت کہ
شپے کہ بام مہ ساریت چُشیں شپءَ را سوچ
پہ عمرےءَ کہ وداریت چُشیں شپءَ را سوچ
تو روچ ءِ واجہ ئے ، استال ءُ ماہ ءِ واہندئے
ترا کہ پجا میاریت چُشیں شپ ءَ را سوچ
عطا شاد وتی یک انٹرویویےءِ تہا میرصاحبءِ مخلصیءُ ایمانداریءِ قصہ یے کاریت ءُ گشیت کہ
" آئیءِ باروا باز حبر منا یاداَنت، یکے ترا گشیں وہدے ما شتاں ایرانءَ گڑا سویلیں مردم تہنا من اتوں، آ دگہ درست اے ڈی سی ءُ ملٹری سیکرٹری اتنت ما کہ اوداشتاں تہ سفرءَ ایدگراں گشت کہ اے شمئے ٹی اے ڈی اے اَنت، میرصاحبءَ را بلینک چیکے دات ئے ، سفرءَ گشت تو ایشیءَ وت پُر کن۔ بلئے بزنجوءَ چیک نہ زُرت، یک اے واقعہ اِنت دومی واقعہ ایش اِنت کہ پیشءَ میرصاحب محلءَ اَت اودا تہنا وش ئے نہ بوت اودا بیکہ سرکاری حبرءَ دگہ ہچ نیست اَت گڑا واجہ اتک مئے کرا ہوٹلءَ نوں آئیءَ کہ ہروہدءَ چیز کہ گپت گڑا پروش منءَ دات اَنت کہ اشاں گوں وت کن،نوں آخریءَ آیگءِ وقتءَ مارا گش یے کہ ما شما چہ ایرانیاں رخصت گراں ٹیکسیانی سرا رواں بازارءَ ، میرصاحبءَ میر رسول بخش تالپورءِ واستا شاید لائٹرے گرگی اَتءُ دگہ زہگانی واستا کسان کسانیں چیزءُ گد، اودا شتاں ما گڑا میر صاحبءِ زر کُٹ اتاں، منءَ جستے کت کہ ہما بجتگیں زر کہ من ترا داتگ اَنت کجا اَنت؟ من گشتوں کہ آ من ایر کرتگ اَنت۔
نوں اے وڑیں مردمءِ بابتءَ یکے گشت کنت کہ ایشیءَ پیسہ وارتگ ، اے پیسہ وروکیں مردمے بوتگ کہ بلینک چیکءَ ہم نہ زوریت؟
واقعہ چُشیں باز اَنت آ ٹوہیں انسانے اَت ، من زندگیءَ تہنا فیض احمد فیض ءُ میر صاحبءِ سرا شاعری کرتگ وتی پتءِ سرا ہم شاعری نہ کرتگ"
دُور سریں ڈیہہءِ جہ منندئے تو
راجءِ ہچ سکیءَ مہ گندئے تو
زندگیں مرچی بے تو، بے زنداں
زندگیں مردگانی زندئے تو
برات کوشیءِ قہریں ویرانءَ
مہرءِ لاشارتوئے، رندئے تو
پتو آدینک، ڈیہہءِ پٹ پرنت
دُور نندئے ءُ دُور گندئے تو
تئی ہمراہ، اُستمان ہاریں
ظلمءِ زمزیلءَ بہ سندئے تو
گیمریت، چوں تئی جتائیءَ دل
مئے گلیں واہگانی جندئے تو
عطاشاد
ما بایدیں ہرچیزءَ استیں دؤرءَ سطحی رنگءَ مہ زوریں ہمک چیزءِ تہا گوں بازیں رجحاناں فکر بکنیں ءُ فیصلہ بہ کنیں داں کہ کسے مئے جندءِ نظریہءُ واہگاں کشت مہ کنت ءُ مارا پہ وت ءُ پہ دگہ بے نامیں نظریہ یےءَ کارمرز مہ کنت۔ پرچا کہ ماں بلوچ راجءِ تہا بغاوت ءِ تصور نوکیں زمانگءَ اوں میر صاحبءَ داتگ گوں پاکستانءَ ہواریءِ جیڑھءِ سرا قلات اسٹیٹءِ دربارءَ آئیءِ ہمے گشتانک کہ" پاکستانءِ گوما ہوار بوہگءِ جیڑھ مئے بستارءَ چہ باز مزن اِنت بلئے اے مئے پریشانی آنی تہا گیشی آؤرت نہ کنت۔ چیا کہ عالی جاہ ممبر چہ اے حبرءَ شموش کار نہ اِنت کہ اگاں ما آزاد بہ باں گرا وتی آزادیءَ چتور رکینت کناں۔ ما چریشیءَ اوں شموش کار نیاں کہ باز مردم ءُ ہمساہگیں ملک مارا گوں کجام چمـاں چارگءَ اَنت۔ انچو کہ ایران و افغانستانءِ یک جتائیں دودمانءُ جتائیں قومیت ایت ہمے رنگءَ بلوچانی وتی یک جتائیں دودمانءُ جتائیں قومیت ایت۔ بے شک ما مسلماناں بلئے مسلمانیءِ مطلب اے نہ اِنت کہ وتی آزادیءَ یل بدیانءُ گوں دگرےءَ ہوار بہ باں۔ اگاں مسلمان بوہگءِ بستارءَ قلاتءِ گوں پاکستانءَ ہوار بوہگ المی اِنت گڑا افغانستانءُ ایرانءِ اسلامی ریاست اوں گوں پاکستانءَ ہوار کنگ بہ بنت۔
مئے دیما کہ سندھ ءُ پنجابءِ مثال دئیگ بوہگءَ اَنت، اے رد اِنت۔ پرچا کہ پنجابءُ سندھ ہچ وڑیں یک مزنیں راجے جہہ منند نہ اِنت اودا بازیں راجی ٹولی اَنت کہ آہاناں وتارا جتائیں دودمان نیست۔ آ دگہ گپے بوتگ کہ انگریزی حکومتءَ زہمءِ زورءَ سرجمیں ایشیا وتی غلام جوڑ کتگ، بلوچانی وتن کہ آئی نام بلوچستان بوتگ اوں وتی غلام جوڑ کتگ۔ بے شک ما آئیءِ حلافءَ بغاوت کتگ ءُ وتی آجوئیءِ ہاترا جنگ کتگ ۔ بلئے برطانوی سرکاریک زورآورءُ ظالمیں سرکاریے اَت۔ آئیءَ مئے تاگت پروشت ءُ مئے آجوئی پُل اِت۔ چریشیءَ پیسر ما ہجبرہندوستانءِ بہرے نہ بیتگاں۔ پاکسنانءِ اے واہگ کہ قلات کہ پیسرا بلوچستانءِ نامءَ پجارگ بیت ءُ بلوچانی راجی لوگ اِنت آئیءِ تہا گار بہ بیت اے مارا قبول نہ اِنت ءُ اے نہ بیت۔ مئے تبریچ گوں پاکستان چون بوتگ ءُ پاکستانءَ گوں ما چے کتگ اے چہ کسءَ چیر نہ اِنت۔ پاکستانءَ چہ پیسر مئے خانءَ مسلم لیگ وتی وتنءِ تہا رودینت۔ مئے لوگ ، سواریءُ ماڈی پرائیءَ ندراتنت۔ بلوچانی گیشتری بہرےءَ خان قلاتءِ گوما ہر پیمیں کمک کتءُ چرائیءِ رہبریءَ مسلم لیگ سوبمند کت۔ بلئے ایشیءِ بدلءَ پاکستان گوما چے کنگ اِنت؟ مئے وتی قبائلی علاقہ لسبیلہءُ خاران کہ مئے بہر بیتگاں مارا واتر دئیگ اِش نہ لوٹیت۔ ما لسبیلہ ءُ خارانءَ غلامیں رنگےءَ گوں وت ہوار کنگ نہ لوٹیں۔ بلکیں آ مئے ہم راجیں برات اَنت ہمے قومی بستارءَ آ گوں قلاتءِ ہمبندی کاینت۔ پاکستانءَ ایشانی درگتءَ گپ و ترانءِ سرا انکار کتگءُ ہمے شرط ایرکتگ داں کہ بلوچانی حکومت وار ءُ زلیل نہ بیت ءُ آئیءِ پادانی دیما نہ کپیت داں ہما وہد آ گپ ءُ ترانءَ جاڑیگ نہ بیت۔ ما گوں پاکستانءَ شرپمندیں دوستیءِ ہاترا ساڑی آں بلئے گوں واری ءُ ذلیلیءِ گوما گوں پاکستانءَ ہوار بوگءَ ہجبر ساڑی نیاں۔
مارا پمیشکا مرگءِ پادتراپ دئیگ بوہگءَ ایں کہ ما ایشیاءِ یک کرورڈءُ نیم بلوچانی راجی مرگءِ دستاویزءِ سرا دستخط پرچا نہ کنیں۔ ما چُوشیں زنڈیں جرمے ءِ مجرم بوت نہ کنیں کہ بلوچ راجءَ گوں دگہ غیربلوچ راجےءَ ہوار بکنیں ءُ آئیءَ را ذلیل بہ کنیں۔ مارا گشگ بوہگءَ اِنت کہ بلوچ وتی حفاظتءَ وت کت نہ کن اَنت کہ اے ایٹم بمبءِ زمانگ اِنت۔ گڑا افغانستان، ایرانءُ پاکستان ہمے بستارءَ وتی حفاظتءَ کت کن اَنت؟ انوں اگاں امریکہ یا روس بہ لوٹ اَنت گڑا اے پیمیں بے کساسیں سلطنتاں چہ دنیاءِ تاکدیمءَ در کن اَنت۔ ہمے ردا اگاں ما وتی حفاظتءَ وت کت نہ کناں گڑا اے وڑیں بے کساسیں سلطنت است اَنت کہ آ اوں وتی حفاظتءَ وت کت نہ کن اَنت۔ اگاں پاکستان یک آجوئیں قومےءِ بستارءَ گوں ما دوستیءِ بنیادءَ قول و قرار کنت گڑا ما آئیءِ نیمگ وتی دوستی دستءَ شہار دیاںءُ اگاں پاکستان پریشیءَ راضی نہ بوت گڑا الم پاکستانءِ نیمگءَ چہ اےیک غیر جمہوری رپکے گشگ بیت کہ پہ ما قابل قبول نہ اِنت۔ اگاں مارا ہمے غیرجمہوری رپکءِ سرا لاچار کنگ بوت گڑا بلوچ راج چُک چُک وتی آجوئیءِ رکینگءِ ہاترا وتی جانءَ ندرکنت"
اے مئے نزانشت اِنت کہ ما ہما سروکءِ جاگہ دگہ سروکاں ساڑاہیں کہ آہاں بلوچ راجءِ ویراندانیءُ بیگواہیءِ تہا کرد پیش داشتگ۔ بلئے ہماہاں کہ پہ وتنءِ رکینگءَ سرکشیءِ خیال دیما آؤرتگ آ ما بے حال کتگ اَنت۔
تو روچ ءِ واجہ ئے،استال ءُ ماہ ءِ واہند ئے
ترا کہ پجا میاریت، چُشیں شپءَ را سوچ
عطا شاد
